NB! Deze post staat voor die van 5 juli. Kom er nog niet uit hoe te wisselen.
Vandaag staat de wind gunstig om weer een stuk verder te varen. ’s Morgens vroeg gaat de “Utopia” al op weg. Frans wil vlak water voor hun hoge boot met flybridge, die in golven woest heen en weer slingert. De Grand Banks gaat rond een uur of acht. Tot het anker niet omhoog komt. Er moet een duiker bij komen. Die is er ruim een uur later en klaart het anker dat gevangen zit tussen zware kettingen van de mooringblokken op de bodem van de haven. Je weet nooit precies waar je anker valt….
Wij vertrekken rond 11.00 uur samen met de “Catouce” en de “Cosi”. De zeilen kunnen er snel op en we zeilen eindelijk weer eens heerlijk precies op de gewenste koers 35 tot later 40 graden aan de wind richting de meest oostelijke punt van de Peleponesos. Tot mijn verrassing blijven we de catamaran voor en blijven in de buurt van de Jeanneau 54. Tot de wind aantrekt en de verschillen alleen maar groter worden, naar achteraf blijkt tot frustratie van Lance. In de buurt van Nisos Elafonisos trekt de wind verder door richting de 5Bf. Wij steken een rif in het grootzeil en rollen de fok een stukje in. Martin zeilt met z’n North Sails stevig door. Tot hij voor ons stilvalt en de motor start. De wind zwakt af en ook wij starten de motor. Even later zitten we in de kaapwinden komend uit de Aegeïsche Zee. Met ruim 20 Kn op kop scheuren we richting Stenon (Steno = afkorting) Elafonisou, de door de beroepsvaart druk gebruikte route tussen het Midden Oosten en Europa. Lance roept op. Hij stelt voor een baai te zoeken. Dat wordt Frangos, een prachtige baai met puur blauw water. Daar laten we het anker zakken.
. We zijn niet de enigen. Martin komt met z’n dinghy aanvaren. Of ik kom helpen het anker van Frans te lichten, die heeft z’n ketting gebroken. Na het aftuigen en opruimen van de boot komt hij me halen. Ik neem mijn dregankertje mee en krijg het stuur van de bijboot. Na een minuut of vijftien snorkelen en proesten heeft Mark het 40kg zware Rocna anker aan de dreg hangen. Ik pak de dunne nylondraad en trek zo hard ik kan de lijn op. Martin stuurt voorzichtig de boot naar zijn zeilboot en met vereende krachten en hulp van de lier trekken we het anker aan boord. Mijn rug, net een beetje opgeknapt, is niet blij met deze actie. Dat is Frans wel, want een 40 kg Rocna kost al gauw €1000. We blijven in de baai overnachten naast enkele dikke motorjachten.
Vandaag staat de wind gunstig om weer een stuk verder te varen. ’s Morgens vroeg gaat de “Utopia” al op weg. Frans wil vlak water voor hun hoge boot met flybridge, die in golven woest heen en weer slingert. De Grand Banks gaat rond een uur of acht. Tot het anker niet omhoog komt. Er moet een duiker bij komen. Die is er ruim een uur later en klaart het anker dat gevangen zit tussen zware kettingen van de mooringblokken op de bodem van de haven. Je weet nooit precies waar je anker valt….
Wij vertrekken rond 11.00 uur samen met de “Catouce” en de “Cosi”. De zeilen kunnen er snel op en we zeilen eindelijk weer eens heerlijk precies op de gewenste koers 35 tot later 40 graden aan de wind richting de meest oostelijke punt van de Peleponesos. Tot mijn verrassing blijven we de catamaran voor en blijven in de buurt van de Jeanneau 54. Tot de wind aantrekt en de verschillen alleen maar groter worden, naar achteraf blijkt tot frustratie van Lance. In de buurt van Nisos Elafonisos trekt de wind verder door richting de 5Bf. Wij steken een rif in het grootzeil en rollen de fok een stukje in. Martin zeilt met z’n North Sails stevig door. Tot hij voor ons stilvalt en de motor start. De wind zwakt af en ook wij starten de motor. Even later zitten we in de kaapwinden komend uit de Aegeïsche Zee. Met ruim 20 Kn op kop scheuren we richting Stenon (Steno = afkorting) Elafonisou, de door de beroepsvaart druk gebruikte route tussen het Midden Oosten en Europa. Lance roept op. Hij stelt voor een baai te zoeken. Dat wordt Frangos, een prachtige baai met puur blauw water. Daar laten we het anker zakken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten