Mark van de “Cosi”, waar we naast liggen, heeft nagedacht over ons probleem met de positie op de plotter. In gewoon Nederlands: de laatste tijd steeds vaker verdwijnt het zwarte bootje, dat aangeeft waar je vaart op de kaart, van het scherm. De kaartplotter begint dan te piepen en in het scherm staat NO FIX, ofwel geen positie. Heel lastig als je net ergens moet binnenvaren tussen niet betonde ondieptes. Ook de marifoon gaat alarm roepen omdat er geen positie meer is. Mark is al vroeg wakker en heeft op het internet diverse fora bezocht op zoek naar een antwoord op mijn probleem. Hij denkt dat het een lege batterij is in de antenne van de GPS (global positioning system). In de Raystar 120 zit een batterijtje! Nooit geweten. Stom ook, want om het te kunnen vervangen moet het plafond open en om dat open te maken moet ook de lijst rond de kajuitingang er af. Mark en ik draaien de nodige schroeven los en na enig peuteren komt de gps-ontvanger na 12 jaar uit het kajuit dak. Nu blijkt dat het batterijtje inderdaad vrijwel leeg is maar ook vast gesoldeerd zit. Lance kan dat niet geloven, maar na consultatie van het internet bevestigt hij dat het batterijtje in dit type ontvanger inderdaad is gesoldeerd. Nu komt Herman’s kennis van techniek èn zijn boordgereedschap van pas. We overleggen wat de beste methode is om het batterijtje te vervangen. Hij heeft een soldeerbout, maar vreest dat daarmee geen goede las op een nieuw batterijtje te maken is. Hij probeert toch op een nieuw batterijtje van mij (10 jaar in de verpakking bewaard) een proeflas. Als dat lukt brengt Herman zijn Dremelboorset en ik bescherm de printplaat met een oud doosje van de DE Nespresso cups. Dan heel voorzichtig slijpen en los is de batterij. Herman komt terug met een verse batterij en twee draadjes. Die worden omzichtig op het printplaatje bevestigd en ik seal de boel met vulkaniserende tape en een dun draadje. We proberen of het werkt, maar moeten nog een kortsluitinkje wegwerken. Gelukkig zonder gevolgen, want even later blijkt alles weer te werken. De NO FIX is gefikst! Als ik dit opschrijf blijkt het ook langdurig te werken. Ik ben een gelukkig mens! We tobben al een poosje met het uitvallen van de positie op de plotter en nu blijkt de fout te zitten in een batterijtje van een paar Euro! De Raymarine-fabriek hoopte natuurlijk dat ik een nieuwe set zou kopen. Niet dus! Dankzij de hulp van m’n zeilmaten kunnen wij langer gebruik maken van onze plotter.
Dit verhaal kan ook in één zin worden verteld, maar ik doe het uitgebreid om aan te geven wat je allemaal meemaakt op zo’n zeiltocht. Ondanks het gedoe met zo’n plotter kun je gewoon blij worden als het probleem kan worden opgelost. Blij worden we ook als Mark ons samen met Frans meeneemt om verderop in de baai een frisse duik te nemen. Daar knapt een mens van op, zeker als we nadien nog een pint drinken op de goede afloop.
Mark van de “Cosi”, waar we naast liggen, heeft nagedacht over ons probleem met de positie op de plotter. In gewoon Nederlands: de laatste tijd steeds vaker verdwijnt het zwarte bootje, dat aangeeft waar je vaart op de kaart, van het scherm. De kaartplotter begint dan te piepen en in het scherm staat NO FIX, ofwel geen positie. Heel lastig als je net ergens moet binnenvaren tussen niet betonde ondieptes. Ook de marifoon gaat alarm roepen omdat er geen positie meer is. Mark is al vroeg wakker en heeft op het internet diverse fora bezocht op zoek naar een antwoord op mijn probleem. Hij denkt dat het een lege batterij is in de antenne van de GPS (global positioning system). In de Raystar 120 zit een batterijtje! Nooit geweten. Stom ook, want om het te kunnen vervangen moet het plafond open en om dat open te maken moet ook de lijst rond de kajuitingang er af. Mark en ik draaien de nodige schroeven los en na enig peuteren komt de gps-ontvanger na 12 jaar uit het kajuit dak. Nu blijkt dat het batterijtje inderdaad vrijwel leeg is maar ook vast gesoldeerd zit. Lance kan dat niet geloven, maar na consultatie van het internet bevestigt hij dat het batterijtje in dit type ontvanger inderdaad is gesoldeerd. Nu komt Herman’s kennis van techniek èn zijn boordgereedschap van pas. We overleggen wat de beste methode is om het batterijtje te vervangen. Hij heeft een soldeerbout, maar vreest dat daarmee geen goede las op een nieuw batterijtje te maken is. Hij probeert toch op een nieuw batterijtje van mij (10 jaar in de verpakking bewaard) een proeflas. Als dat lukt brengt Herman zijn Dremelboorset en ik bescherm de printplaat met een oud doosje van de DE Nespresso cups. Dan heel voorzichtig slijpen en los is de batterij. Herman komt terug met een verse batterij en twee draadjes. Die worden omzichtig op het printplaatje bevestigd en ik seal de boel met vulkaniserende tape en een dun draadje. We proberen of het werkt, maar moeten nog een kortsluitinkje wegwerken. Gelukkig zonder gevolgen, want even later blijkt alles weer te werken. De NO FIX is gefikst! Als ik dit opschrijf blijkt het ook langdurig te werken. Ik ben een gelukkig mens! We tobben al een poosje met het uitvallen van de positie op de plotter en nu blijkt de fout te zitten in een batterijtje van een paar Euro! De Raymarine-fabriek hoopte natuurlijk dat ik een nieuwe set zou kopen. Niet dus! Dankzij de hulp van m’n zeilmaten kunnen wij langer gebruik maken van onze plotter.
Dit verhaal kan ook in één zin worden verteld, maar ik doe het uitgebreid om aan te geven wat je allemaal meemaakt op zo’n zeiltocht. Ondanks het gedoe met zo’n plotter kun je gewoon blij worden als het probleem kan worden opgelost. Blij worden we ook als Mark ons samen met Frans meeneemt om verderop in de baai een frisse duik te nemen. Daar knapt een mens van op, zeker als we nadien nog een pint drinken op de goede afloop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten