’s Morgens pakken we de fietsen om de benen los te trappen, wat van de omgeving te zien en een nieuwe gastank te kopen. Die laatste blijkt na enig zoeken nog geen honderd meter verderop aan de kade, naast de bank verkocht te worden.
Daarna een stevige wandeling naar de klokkentoren van Poros. Boven aangekomen zien we behalve een mooi uitzicht op de baai ook dat de rots bij de klokkentoren met dikke staaldraden is vastgezet. De rots lijkt losgescheurd en zou zonder verankering een compleet nieuwe straat in Poros creëren als ie naar beneden dendert dwars door alle huizen heen. Gelukkig geven de kleine straatjes wat schaduw, want het is retewarm. We scoren nog een shirtje in een cool airconditioned winkeltje.
Met Mark overleggen we om in de baai voor anker te gaan. Geen zin in nog een middag uitgeteld in de hitte van 37 gr C.
Even later (nou ja, na het losmaken van stroomkabels, landvasten, loopplank en anker) liggen we in de baai op een prachtige plek met uitzicht op het mooie Poros. We duiken meteen in het verfrissende water. Mark haalt Frans en Diana van hun boot aan de kade en we nemen een drankje. Terwijl we in de kuip zitten zien we een zeilboot gevaarlijk dicht naar onze boot afdrijven. De opvarenden zijn bijna allemaal aan het zwemmen. Mark spring direct in z’n dinghy, start de 40pk Honda en stuift er op af als een Griekse krijger. Hij gebaart de Deense bemanning van de huurboot onmiddellijk de motor te starten en weg te wezen om een botsing te vermijden. Iemand start de motor, maar die heeft weinig kaas gegeten van varen. Mark pikt iemand uit het water, kennelijk de kapitein, en brengt die naar zijn boot. Daarna gaat hij naar de zwemmers om ze ook naar de inmiddels behoorlijk ver liggende boot te brengen. Eentje laat zich brengen, de rest blijft liever dobberen. Het gevaar is geweken. Nu is het onze beurt om te zwemmen. Frans vindt dat de “Utopia” ook wel voor anker kan nu de wind kennelijk op is. Met z’n drieën gaan we Frans z’n drijfpaleis (het schip heeft zelfs een bad!) ophalen. Ankerop gaat traag en al snel blijkt dat niet alleen het 40kg Rocna anker, dat had ik al eerder gezien, aan de ketting te hangen, maar ook nog een heel dik exemplaar van de buren, een 56voets Beneteau. Mark, die nog in z’n rubberboot zit, helpt snel en Frans en ik trekken de ankers uit elkaar. We hebben een heerlijke ontspannen avond bij vrijwel windstil weer in één van de mooiste baaien die we gezien hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten