30 juni 2016 Motorzeilen langs Kaap Tainaro

Vandaag ankerop om alsnog naar de diepe Limenibaai te gaan. Zo’n 25 mijl verderop. We waren er al met de auto onderweg naar de Zindels. Lance vertrekt iets eerder en meldt dat hij in verband met de swel toch liever doorvaart naar de Kayiobaai, dat net om de hoek ligt tussen de twee volgende “vingers” van Peleponesos. Ik had de weersvoorspellingen op Passage Weather en Poseidon al gezien en we roepen dat ook wij dan doorvaren. Wel ca. 50 mijl, maar een rustige nacht is ook veel waard. We trekken de bijboot aan boord, halen het anker op en motoren naar het zuiden. Het is qua wind alles of niks in Griekenland, maar na een uur of twee krijgen we zowaar een beetje steun van de wind. De motor blijft om de gang er in te houden wel zachtjes bij staan. Bij Kaap Kipoula gaan de zeilen er af. De wind is helemaal zoek. Weinig te zien hier.

Indrukwekkende kapen, de AIS van zeeschepen op de plotter en een tegemoetkomend jacht. Uit Nederland. We ronden Kaap Tainaro, de op twee na zuidelijkste kaap van Europa, en het begint zowaar te waaien.

Een typische kaapwind met een versterkt effect door de landengte, die de wind dwingt te versnellen. Dat merken we ook als we Porto Kayio binnenvaren. Hier staat de windkracht vijf, waar we de hele dag op wachtten. Beetje zoeken naar een ankerplek, maar al snel gevonden. Dat was niet het geval met een buurjacht, die heeft er volgens de Australiërs wel drie uur over gedaan. Minstens 25 pogingen deden ze, maar deze Engelsman weigerde te leren van zijn fouten: verkeerde anker, verkeerde ankerplek, verkeerde ankermethode. Hij bleef net als good old England zich herhalen in de overtuiging dat hij het helemaal goed deed. Intussen waren zowel Herman en Juliëtte van de “Vaar-tuig” als de Aussies aan boord gekomen voor een borrel. Lance kon het ankergestuntel niet meer aanzien en pakte z’n rib met 40 pk Honda om te helpen. Ik ging mee en een kwartier later lag de Engelsman vast. Wij weer een biertje verdient. Na zonsondergang zakt de wind wat in om daarna weer even hard terug te komen. Hoewel we rustig liggen en geen swel voelen, blijft de wind tot een uur twee ’s nachts onrustig door het want gieren. We hebben happy hour bij ons aan boord, want behalve Lance en Alia komen ook Herman en Juliëtte een borrel bij ons aan boord halen. Die laatste twee varen al jaren samen met de motorboot “Vaarttuig” door de Griekse wateren en zijn kennissen van Rits en Marjan.