30 juli 2016 Galaxidhi

Eerst een rondje rond de boot zwemmen, dan het groene doek er op, ontbijten en de rubberboot te water. Het motortje start veel beter, nu die vaker gebruikt wordt. We lopen onze benen weer een beetje soepel en stellen vast dat dit plaatsje redelijk onbedorven en toch heel toeristisch is. De lunch bij Zytoz was prima. Ze hebben 42 soorten bier en verstaan zowaar de kunst van het aardappelschijfjes bakken! Terug op de boot eerst zwemmen en daarna toch maar de boot een eindje verderop geankerd. We willen niet nog een nacht in de herrie slapen. De baai verderop heeft ook een strandtent……met muziek. Gelukkig veel minder herrie. De strandtentexploitanten hier denken nog net zo als (steeds minder) winkeliers in Nederland: mensen vinden achtergrondmuziek fijn…. Daarmee trek je meer klanten! De wind valt volledig weg en we moeten het groene doek een paar keer draaien naar de zon. Tot deze warmtelamp, die ik normaal wens en nu tot mijn verrassing ook verwens, tegen acht uur achter de berg verdwijnt. De Grieken komen massaal uit hun huizen naar het strand. Wij genieten van de rust op het spiegelgladde water tussen de indrukwekkende bergen.

29 juli 2016 Motoren over een spiegelgladde Golf van Korintië

Het is weer vroeg warm en we pakken snel de fietsen voor wat boodschappen in Korintion. Onderweg naar de AB supermarkt worden we aangesproken door iemand die vraagt of we Hollanders zijn. Hij heeft er gewerkt voor de broers Henk en Piet van de Wetering uit de havenbouwsector. We nemen een koffie op het terras en kletsen bij. Als we even later de haven uitvaren zien we net de “Vaarttuig” uit het Korintiëkanaal komen. De “Catouse” komt een “schutting” later. Via de marifoon hebben we even contact, maar besluiten toch door te varen om de hitte in de stad te ontlopen. Eerst denken we nog dat er een westenwind zal opbouwen, maar na de eerste kaap is het bladstil.

De motor draait onverstoorbaar de schroefas rond en de klapschroef schept de boot naar voren. Wij lezen wat en zien onweerswolken opbouwen boven de hoge bergen aan beide kanten van de golf. Die lossen gelukkig ook weer op.

We varen rechtstreeks naar Galaxidhi, een mooi plaatsje aan de noordoever. Bij de aanloop lijkt het alsof hier nog een Duitse U-boot ligt, maar het is een baken op een rotspartij. Boven de berg achter de plaats hangt een wolk, die wij dit keer erg waarderen vanwege de schaduw. De haven is vol dus we ankeren. Veel lekkerder, want koeler en beter om te zwemmen. Om ons heen ankeren steeds meer boten, waaronder weer heel dikke motorjachten. De wolk boven de bergen geeft nog een donderklap en lost dan ook op. We liggen op een mooie plek vlak voor het plaatsje met een mooie kerk bovenop de heuvel. Een nadeel is de disco op het strandje, die tot 4 uur ’s nachts herrie maakt. Overigens prima 70’er jaren muziek! We slapen er redelijk doorheen.

28 juli 2016 Door het Korintisch Kanaal

Onze tocht rond Peleponesos nadert een hoogtepunt omdat we vandaag door het Korintisch Kanaal willen. De landengte waar het kanaal door is gegraven, gehakt en geboord scheidt de Egeïsche Zee (hier Sardonische Golf) van de Ionische Zee (eerst nog de Golf van Korintië genoemd). Keizer Nero liet hier al graven, daarna gebeurde er heel lang niets tot eerst de Fransen (die van het Suezkanaal) het grote werk deden en later nota bene de Grieken zelf het afmaakten. Kunnen ze dan toch wat behalve mythologiën verzinnen, olijfolie en Ouzo maken? De “Cosi” en “Utopia” zijn al door het kanaal. Buiten de baai lijkt het meer te waaien dan gisteren, dus wij zetten zeil. Uiteraard komt de wind precies uit de richting van het 20 mijl noordwestelijker gelegen Korintisch Kanaal. We proberen even of er genoeg snelheid te maken is met 8 knopen wind en golven, maar dat werkt niet. Dan de kar maar weer bij. Zeilen blijft ook een vorm van fitness. Zo heb je alles uit de hoezen, opgehesen en getrimd en zo kan alles er weer af. Zweten! Plotseling valt de positie op de plotter tot onze grote teleurstelling weer weg. De “Catouse” meldt als het bij de volgende kaap weer wat gaat doorwaaien dat het hen too choppy wordt en dat ze afbuigen naar Korfos. Daar ligt overigens ook nog de “Vaartuig”. Als wij toch alleen doorvaren kunnen we net zo goed weer gaan zeilen met deze mooie 14 Kn wind. Je snapt het al: een 20 minuten genieten en de wind valt weer weg. Terwijl ik de zeilen voor de tweede keer opdoek zeg ik nog dat het straks wel weer zal gaan waaien. Nou dat doet het! Bij het naderen van de ingang van het kanaal komt er een (niet voorspelde) valwind uit de bergen met vlagen van 22 Knopen. We hebben geen zeilen bij staan, maar ik vrees toch even voor onze Bimini. Het gaat gelukkig allemaal goed. Tegen twee uur komen we bij de oostelijke ingang van het kanaal. We meren af en ik betaal de passagekosten van €185.

Het is veel geld, maar als we door het kanaal mogen varen (VHF11) krijgen we wel waar voor ons geld.

Dit is een stuk historie. Dat is overigens goed te zien, want de wanden van het 3 mijl lange kanaal eroderen flink. De oude steenzettingen zijn vrijwel verdwenen en elke dinsdag gaat het kanaal dicht en moet er onderhoud gepleegd worden. De oevers storten voortdurend in dreigen het kanaal onbruikbaar te maken.

Geef mij de Rijkswaterstaat ingenieurs maar. Wij zijn blij deze historische passage ongehinderd te kunnen maken en vervolgen onze weg naar de nabijgelegen plaats Korinthos. Het is volgens de pilot een volkomen non descripte plaats. Typisch een voorbeeld is van een stad, die na een aantal zware aardbevingen snel moest worden herbouwd, waarbij veel beton is gebruikt. Ik vind het juist een heerlijke afwisseling van alle namaak, die helaas maar al te vaak volgt op te grote toeristische belangstelling. We krijgen een Spaanse buurman in de haven. Hij is heel blij dat hij naast ons mag afmeren en even later wisselen we drank en andere lekkernijen uit. Met de fietsen verkennen we de stad en zien ook hoe het Griekse strandleven er uit ziet. Later op de avond verbazen we ons weer over alle mensen op de pleinen. De stad koelt af en de mensen komen massaal naar buiten. Wij zitten nog lang in de kuip in de langzaam aan verkoelende wind. Morgen wordt het hier 39 graden Celcius….Volgens de plotter varen we met onze boot tegen de kanten van het kanaal. Geen wonder dat die er zo rafelig uitzien!

27 juli 2016 Caribisch plekje op Nisos Agkistri

We verlaten de baai waar we door de draaiende wind weer eens lekker liggen te rollen op de deining tot de wind het ergens in de nacht opgeeft. Het lijkt aardig te waaien, maar het blijkt weer eens een kaapwind. Dat betekent 8 Kn wind (2Bf) en windvlagen vanaf de bergen van 22 Kn (5Bf). We zetten het grootzeil pas als de invloed van de bergen van Aigina niet meer merkbaar zijn. Een eindje verder zwemmen er plotseling wat dolfijnen onder de boot.

Ze zijn ook even snel weer weg op zoek naar vis. Met de “Catouse” spreken we af een baaitje op het volgende eilandje Nisos Agkistri te bezoeken. De foto’s laten een heel idyllisch plekje zien.

'Na een leuk uurtje of twee zeilen laten we het anker vallen recht tegenover een bar op de oever. De “Catouse” meert vlak naast ons af. Even later vraagt een zwemster in het water of wij uit Dordrecht komen. “Ja hoor” zegt Mary. Kort daarop zit de jonge vrouw bij ons aan boord en stelt zich voor als Sandra van der Merwe. Ik vraag: “Dochter van Jan?”. “Ja!” Ze blijkt de dochter van Jan van der Merwe, ooit de chef van Aquapulca, het zwembad dat deel uitmaakte van de afdeling Recreatie en Toerisme, waarvan ik de leiding had. We laten natuurlijk de groeten doen. Hoe klein is de wereld? Hier vlak bij is een strand dat er werkelijk uitziet als een zwembad en ook veel badgasten trekt.

We kijken wat rond en scoren een werkelijk perfecte lunch met allerlei lekkernijen zoals verrukkelijke tonijnfilet, gerookte makreel, geroosterde sardientjes, tzatziki en nog wat drankjes. Daarna zwemmen we nog een poosje rond onze boten onder het genot van een drankje.

We hebben dikke pret en besluiten hier te blijven. Rond een uur of zeven is er nog de bekende ankershow. Dit keer willen Lance en Alia hun cat met lijnen op de kant vastzetten. Een grote boot komt iets te dicht in hun buurt en opnieuw ankeren is geboden. Ik mag helpen. De voorstelling duurt toch gauw een half uur, maar komt tot een goed einde. Wij laten de “Blauwvoet” liggen, maar vieren voor de nacht iets meer ketting uit. De verwachte wind uit het zuiden blijft uit. We slapen, mede dankzij de elektronische ankerwacht, als rozen.

26 juli 2016 Vroeg op weg naar Aigina

Na een goede nachtrust horen we om 07.00 uur een ankerketting. De “Cosi” en verderop ook de “Utopia” gaan ankerop. De motorboot wil geen deining vanwege het slingeren van de hoge opbouw op zee. We besluiten een half uurtje later om ook maar te gaan varen. De voorspellingen van Poseidon kloppen al een paar dagen niet en we hebben geen zin om tegen dikke wind in te kruisen. Om half acht varen we de baai van Poros uit en motoren de 12 mijl naar de Ligiabaai op Aigina. Mark vaart door naar de 25 mijl verder gelegen ingang van het kanaal van Korintië. Frans heeft een (voor hem hopelijk windstil en deiningvrij) plekje gevonden achter een steiger in een haventje aan de westkust van het eiland.

Wij zwemmen al snel in het prachtige baaitje.

Alleen een kaapwindje en vrijwel geen swel. Om iets na een uur laat ook de “Catouse” het anker in de baai vallen.

Later trekt de wind wel aan en krijgen we meer deining. Vooral als de wind van noord naar zuid draait. Het anker heeft zich diep ingegraven (goed te zien op 9 meter diepte) en de ketting draait er rondjes omheen. Heel dicht naast ons is een Italiaan met een 60 voets zeiljacht geankerd. Het gaat allemaal net goed. Ik hoop dat het geen voorbode is van de Italianen, die nu massaal de Ionische Eilanden veroveren. Af en toe pakken we de kijker om te zien of de “Vaarttuig” al deze kant op komt. Die zal wel wachten tot de wind en daarmee de deining er uit zijn. Later op de dag krijgen we bericht dat ze ons zoeken in Aigina stad. Misschien zien we ze morgen nog. De Italiaan komt in het donker gevaarlijk dichtbij en hij haalt z'n ankerlijn en stuk in. Slaapt beter.

25 juli 2016 Ankeren in de baai van Poros

’s Morgens pakken we de fietsen om de benen los te trappen, wat van de omgeving te zien en een nieuwe gastank te kopen. Die laatste blijkt na enig zoeken nog geen honderd meter verderop aan de kade, naast de bank verkocht te worden.

Daarna een stevige wandeling naar de klokkentoren van Poros. Boven aangekomen zien we behalve een mooi uitzicht op de baai ook dat de rots bij de klokkentoren met dikke staaldraden is vastgezet. De rots lijkt losgescheurd en zou zonder verankering een compleet nieuwe straat in Poros creëren als ie naar beneden dendert dwars door alle huizen heen. Gelukkig geven de kleine straatjes wat schaduw, want het is retewarm. We scoren nog een shirtje in een cool airconditioned winkeltje.

Met Mark overleggen we om in de baai voor anker te gaan. Geen zin in nog een middag uitgeteld in de hitte van 37 gr C.

Even later (nou ja, na het losmaken van stroomkabels, landvasten, loopplank en anker) liggen we in de baai op een prachtige plek met uitzicht op het mooie Poros. We duiken meteen in het verfrissende water. Mark haalt Frans en Diana van hun boot aan de kade en we nemen een drankje. Terwijl we in de kuip zitten zien we een zeilboot gevaarlijk dicht naar onze boot afdrijven. De opvarenden zijn bijna allemaal aan het zwemmen. Mark spring direct in z’n dinghy, start de 40pk Honda en stuift er op af als een Griekse krijger. Hij gebaart de Deense bemanning van de huurboot onmiddellijk de motor te starten en weg te wezen om een botsing te vermijden. Iemand start de motor, maar die heeft weinig kaas gegeten van varen. Mark pikt iemand uit het water, kennelijk de kapitein, en brengt die naar zijn boot. Daarna gaat hij naar de zwemmers om ze ook naar de inmiddels behoorlijk ver liggende boot te brengen. Eentje laat zich brengen, de rest blijft liever dobberen. Het gevaar is geweken. Nu is het onze beurt om te zwemmen. Frans vindt dat de “Utopia” ook wel voor anker kan nu de wind kennelijk op is. Met z’n drieën gaan we Frans z’n drijfpaleis (het schip heeft zelfs een bad!) ophalen. Ankerop gaat traag en al snel blijkt dat niet alleen het 40kg Rocna anker, dat had ik al eerder gezien, aan de ketting te hangen, maar ook nog een heel dik exemplaar van de buren, een 56voets Beneteau. Mark, die nog in z’n rubberboot zit, helpt snel en Frans en ik trekken de ankers uit elkaar. We hebben een heerlijke ontspannen avond bij vrijwel windstil weer in één van de mooiste baaien die we gezien hebben.

24 juli 2016 De NO FIX gefikst!

Mark van de “Cosi”, waar we naast liggen, heeft nagedacht over ons probleem met de positie op de plotter. In gewoon Nederlands: de laatste tijd steeds vaker verdwijnt het zwarte bootje, dat aangeeft waar je vaart op de kaart, van het scherm. De kaartplotter begint dan te piepen en in het scherm staat NO FIX, ofwel geen positie. Heel lastig als je net ergens moet binnenvaren tussen niet betonde ondieptes. Ook de marifoon gaat alarm roepen omdat er geen positie meer is. Mark is al vroeg wakker en heeft op het internet diverse fora bezocht op zoek naar een antwoord op mijn probleem. Hij denkt dat het een lege batterij is in de antenne van de GPS (global positioning system). In de Raystar 120 zit een batterijtje! Nooit geweten. Stom ook, want om het te kunnen vervangen moet het plafond open en om dat open te maken moet ook de lijst rond de kajuitingang er af. Mark en ik draaien de nodige schroeven los en na enig peuteren komt de gps-ontvanger na 12 jaar uit het kajuit dak. Nu blijkt dat het batterijtje inderdaad vrijwel leeg is maar ook vast gesoldeerd zit. Lance kan dat niet geloven, maar na consultatie van het internet bevestigt hij dat het batterijtje in dit type ontvanger inderdaad is gesoldeerd. Nu komt Herman’s kennis van techniek èn zijn boordgereedschap van pas. We overleggen wat de beste methode is om het batterijtje te vervangen. Hij heeft een soldeerbout, maar vreest dat daarmee geen goede las op een nieuw batterijtje te maken is. Hij probeert toch op een nieuw batterijtje van mij (10 jaar in de verpakking bewaard) een proeflas. Als dat lukt brengt Herman zijn Dremelboorset en ik bescherm de printplaat met een oud doosje van de DE Nespresso cups. Dan heel voorzichtig slijpen en los is de batterij. Herman komt terug met een verse batterij en twee draadjes. Die worden omzichtig op het printplaatje bevestigd en ik seal de boel met vulkaniserende tape en een dun draadje. We proberen of het werkt, maar moeten nog een kortsluitinkje wegwerken. Gelukkig zonder gevolgen, want even later blijkt alles weer te werken. De NO FIX is gefikst! Als ik dit opschrijf blijkt het ook langdurig te werken. Ik ben een gelukkig mens! We tobben al een poosje met het uitvallen van de positie op de plotter en nu blijkt de fout te zitten in een batterijtje van een paar Euro! De Raymarine-fabriek hoopte natuurlijk dat ik een nieuwe set zou kopen. Niet dus! Dankzij de hulp van m’n zeilmaten kunnen wij langer gebruik maken van onze plotter. Dit verhaal kan ook in één zin worden verteld, maar ik doe het uitgebreid om aan te geven wat je allemaal meemaakt op zo’n zeiltocht. Ondanks het gedoe met zo’n plotter kun je gewoon blij worden als het probleem kan worden opgelost. Blij worden we ook als Mark ons samen met Frans meeneemt om verderop in de baai een frisse duik te nemen. Daar knapt een mens van op, zeker als we nadien nog een pint drinken op de goede afloop.

23 juli 2016 Hittebeleid tussen 4 boten met airco

We slapen goed en zijn redelijk vroeg op voor douchen, bakker, ophangen groene doek, aansluiten elektra, zout van de boot spoelen, water tanken en koffie. Daarna slaat de hitte toe. Het is buiten in de schaduw 37 graden C. Binnen staat de thermometer op 33,7 graden. Niets meer doen. Toch nog even een loopje naar de supermarkt met airco en heerlijk koele vitrines, die je besluiteloos net iets langer dan normaal openhoudt. Hier verkopen ze broccoli! Yes dat eten we vanavond met penne en ansjovis. In de boot gaat de fan aan. Mary zit op Facebook en ik werk aan de blog. Wachten op de zeewind, die vandaag maar niet doorzet. Straks nòg een fles water leegdrinken en aansluitend een koud biertje. Vanavond proberen we in één van de airconditioned boten van onze vrienden te belanden.

22 juli 2016 Naar Poros langs overvol Hydra

Spetsai Een goede nachtrust en een frisse duik in het water van het zwembad waar onze boot in ligt maken ons actief. De voorspellingen zijn goed en we vertrekken 09.00 uur uit het nog stille Porto Heli. Het log doet het weer eens niet. Tot nu toe geen problemen gehad, maar in Nafplion en Porto Heli was het water minder helder. Meer aangroei dus. Dat merk ik ook aan de boegschroef, die ik al met een sponsje schoonwrijf. Het zijn beginnende pokkken, nog heel klein maar niet minder scherp. We motoren met 1,5 Kn wind langs Spetsai dat er mooi bij ligt, maar ons niet kan verleiden tot een bezoek. Ook Hydra laten we stuurboord liggen vanwege de verhalen over een kluwen van door elkaar zittende ankers in een door charterschepen volledig gevulde haven.

We kijken even voor de haveningang, nemen wat foto’s en vervolgen onze weg. Tussen Hydra en de vaste wal was intussen een dubbele kaapwind opgestoken, dus de zeilen worden aangeslagen. Dat gaat een kwartier vergezeld van vreugdekreetjes. Heerlijk zeilen tussen de Griekse eilanden in het mooiste weer van de wereld. Nou ja. We hebben om het effect van de zon te verkleinen ook nu het groene doek gezet. Dit keer over de Bimini met een soort klep aan de voorzijde. Het verkoelende effect van dit landbouwdoek is verbluffend. Nu kan de Bimini zelf ook niet meer zo heet worden.

Bij Kaap Skillaion kunnen de zeilen er weer af. De wind is op. Hij zal zo wel naar Zuid doordraaien. De positie op de plotter is ook weer eens weg. Net nu we de moeilijke passage bij Poros tegemoet gaan. Gelukkig hebben we de Ipad van Mary met een GPS en Navionics-App. Voor Poros nemen we om beurten nog een duik in het verkoelende water. Dan varen we rustig van 125 meter naar 5 meter diepte door de zee-engte tussen Poros en het vaste land.

Een prachtig gezicht en een machtige ervaring. Ik moet terugdenken aan de Hamburgsund aan de Zweedse Scherenkust. Er lijkt genoeg plek hier, vooral veel ankerruimte. We varen naar de noordelijke kade van het plaatsje en zien daar eerst de “Utopia” en later ook de “Catouse” en “Cosi”. Tussen de laatste twee is een plekje vrij en we kunnen zo achteruit tegen de kade afmeren. Om 15.15 uur liggen we vast. Het weerzien is hartelijk. Iedereen is blij elkaar weer te zien. Die avond eten we met Lance en Alia een viertal heerlijke voorgerechtjes in een leuk restaurant, weg van de drukte. Voor we daar zijn bewonderen we vele grote motorjachten, die hier ook achteruit tegen de kade liggen. Op de kade is het tot laat in de avond een drukte van belang. Prima plekje, ondanks de (weliswaar leuke) muziek tot diep in de nacht en de regelmatig terugkerende botendans als gevolg van de golfslag van snelle veerboten.