zondag 6 oktober 2013

6 oktober 2013 Rustdag in Messina

Vandaag nemen we een rustdag. Het is tenslotte zondag. De dag begint met opgepiept stokbrood in de kuip.
De zon gaat schuil achter een wolkendek. Heel geleidelijk schuiven we de herfst binnen. Het is nog altijd 27 graden, maar stiekem koelt het af, vooral in de avonden. Geen zonnebrandcrème meer, geen zonnescherm naast de bimini en vandaag in verband met de buien de bimini, hoewel we even twijfelden, toch niet opgezet. We gaan boodschappen doen met de fietsen en komen zwaar beladen weer terug. De komende dagen moeten we flinke afstanden afleggen en je weet nooit zeker waar je de voorraden kunt aanvullen. Na de koffie nog wat bootonderhoud, beetje op het net surfen naar familie- en weerberichten en een kleine siësta. Dan weer de stad in en al klimmend op een wel erg vals plat naar een prachtig uitzichtpunt. Dit was de burcht van Messina. Er is op de fundamenten ervan een kerk gezet.
De burcht is met de stad in 1908 compleet verwoest door een aardbeving gevolgd door een tsunami. Gelukkig zijn er nog veel monumenten hersteld en interessante gebouwen teruggeplaatst. Die lijden, op enkele uitzonderingen na, aan een ernstig gebrek aan onderhoud. Wij gaan in de schemer terug naar de boot en genieten van weer een mooie avond. Na het eten gaat het echt regenen. Ik zit buiten met een koffie en de enige sigaar die ik mezelf per dag toesta te genieten van het geroffel van de regen op het doek van de buiskap. In de verte rommelt het onweer. Dat herinnert me aan m'n jeugdjaren. Ik luisterde dan ook naar de regen op het tentdoek en zag de bliksem door het doek heen, even later gevolgd door de donderslagen. Het was dan een kwestie van de seconden na de bliksem vermenigvuldigen met 300 meter en je wist hoever het onweer van je verwijderd was. Nu bleef het onweer ver weg. Op de weg naast de haven zie ik in korte tijd wel 5 vuilnisauto's voorbijrijden. Als ons één ding opvalt hier is het wel de belabberde manier waarop er vuilnis wordt verzameld. Overal puilen de bakken uit en staat er stinkend en wel zooi naast de bakken. Van afvalscheiding is nauwelijks sprake. Onze bootbuurman vertelde me dat dit het smerigste stukje Italië is. Naarmate je noordelijke komt is het opgeruimder. De havenmeester stelt het nog anders: de mensen die over vuil verzamelen gaan zijn zelf vuilnis. Hopelijk maken ze vanavond een inhaalslag. Op het water zie ik de veerboten af en aan varen. Een van de veerdiensten gebruikt dikke ferry's van ongeveer 8000 ton, die achteruitvarend de Straat van Messina op gaan. De boordverlichting is aangepast aan de vaarrichting. Als de boot stilligt om weer vooruit te slaan, verandert ook de boordverlichting. Nog niet eerder gezien. Wij gaan vroeg te kooi. Morgen een mijltje of 60 en overmorgen nog zo'n slag. Er is weinig wind, dus dat wordt motoren. Varen in de Middellandse Zee is wat de wind betreft alles of niks. Dat komt aardig uit. Geen idee of we de komende dagen een goed werkende Wifi vinden, dus even geduld. Onderstaand nog een plaatje van kastanjeverkopers. Die staan hier nog op hun gemak de lucht te vervuilen. Kan kennelijk nog hier.
De laatste plaat is weer van de haven, waarop je ook de bekende vissers ziet. Het is hier een volkssport, die mogelijk als gevolg van de crisis veel beoefenaars kent.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten