23 oktober 2013 Cultuur snuiven in Nicopolis

We ontbijten op het terras voor de deur met uitzicht op ons bootje, dat ons zover gebracht heeft. Het is weer schitterend en rustig weer. Ik ga het dek dauwen (gebruikmakend van de rijp schoonpoetsen en zoutvrij maken). Dan trek ik de fietsen boven dek en we gaan op pad naar de overblijfselen van Nicopolis. Deze stad werd gesticht ter viering van de overwinning van Octavianus (later keizer Augustus) op Marcus Antonie en Claopatra in 31 voor Christus. De vloten van beide legers, met samen 450 schepen en 47.000 man aan boord, vochten hier dagenlang voor de kust. Uiteindelijk liep een groot deel van de vloot van Marcus Antonie over naar de vijand (betaalde hij z’n manschappen niet genoeg?). Marcus en Cleopatra vluchtten met 100 schepen terug naar Egypte en pleegden daar later zelfmoord. Door de Battle of Aktion ontstond feitelijk het latere Romeinse rijk. Als de uitslag anders was geweest zou de invloed van het oosten hier groter geweest of zo je wilt de invloed van het westen in Egypte en Turkije groter. Feit is dat Nicopolis (overwinning-stad) eeuwenlang, mede door de gunstige ligging aan veilig water, de verbinding vormde tussen Rome in het westen en Constantinopel in het oosten. De stad kwam later in verval, is nog een tijdje een belangrijk religieus centrum geweest (de apostel Paulus was hier ook), huisvestte de eerste Christelijke Basilieken, kwam weer in verval, werd geplunderd en in de tweede wereldoorlog nog gebombardeerd. Kortom: voor- en tegenspoed wisselden elkaar af, maar van de stad zelf bleef vrijwel niets over. Pas in de vorige eeuw werd o.a. door een Engelse kapitien/archeoloog (weer) duidelijk welke rol de plaats in het verleden speelde en begonnen de opgravingen. Nu staat er wel (van EU geld) een mooi museum, maar op een verkeerde plek, want ergens tussen Preveza met z’n toeristen en de nauwelijks bezochte monumenten/opgravingen in. Wij waren de enige bezoekers in het uurtje dat we er rondliepen. We fietsten door, want wilden ook de opgravingen zelf zien en de overblijfselen van de ommuurde stad, het amfitheater, etc. Dat lukte na wat benauwde stukjes fietsen over te smalle wegen met te hard rijdende auto’s. Onderweg maak ik nog een foto van éen van de vele gesloten of halflege autobedrijven. Het is typerend voor de Griekse economie. De Hondadealer heeft meer bromfietsen dan auto's op z'n lege terrein staan.

We namen nog een koffie in een lokaal restaurantje aan de weg (wegrestaurantje dus) en moesten voor twee koffie incl twee gekoeld water €2 afrekenen. Mary gaf het dubbele aan de waardin, die net daarvoor met kaplaarzen uit haar moestuintje wegliep om ons te bedienen. Terug op de boot dit verhaaltje getikt en later gezellig met een stel Nederlanders zitten praten in een eettentje. Zij zijn over de Donau en Zwarte Zee hierheen gevaren met een motorboot. Ook een heel avontuur, dat mag duidelijk zijn. Vanavond is er midweekavond voor de studenten. We zijn al gewaarschuwd voor de herrie, maar maken ons (nu nog) geen zorgen. Morgen Levkas: winterligplaats. Zo nu even kijken of ik met de Wifi van het restaurant in de boot deze stukjes op het blog krijg.