13 oktober 2013 Superzeilen naar Santa Maria di Leuca

Zaterdagmorgen om 04.00 uur ging de wekker en om klokslag 05.00 uur voeren wij met twee boten de nacht in. Het is nog pikdonker en op de plotter zoeken we ons een weg naar diep water. De horizon wordt ook nu weer regelmatig verlicht door een dikke onweersbui. Ik hoop maar dat die voor ons langs trekt en ook dat hier in het donker geen visstaakjes staan. De eerste anderhalf uur is het motoren, maar al gauw kan er een stuk fok bij en rond 07.00 uur gaat ook het grootzeil omhoog en de motor uit. Daarna gaat het crescendo. Met het rif er uit en de rolfok helemaal open krijgt de boot een snelheid van ruim 8 Knopen. Niet genoeg om de Salona 40 bij te houden. Die is lichter en loopt als het af en toe minder waait langzaam bij ons weg, maar ik ben niet ontevreden als we na 70 mijl varen ca. 3 mijl achter liggen. In plaats van meer wind op het laatste stukje neemt de wind juist af. De bui is inderdaad voor ons langs getrokken al zien we wel steeds meer lage wolken als een trein voor en boven ons langs schieten. In Santa Maria di Leuca liggen Bart en Berna om 16.00 uur net vast en staat de marinero klaar om ons de voorlijn (verbonden met een betonblok) aan te geven. We komen tot de conclusie dat dit een zeer voorspoedige oversteek was. We gaan eerst zwemmen, dan de boot spoelen en nemen dan een lekker glaasje op de goede afloop. Die avond eten we weer samen bij ons aan boord van het restje penne dat Mary eergisteren maakte. Mary noemde het macaroni en Bart trok een vies gezicht. Daar had hij absoluut geen trek in gelet op jeugdervaringen, maar de penne was geen macaroni en smaakte weer heerlijk.