24 oktober 2013 Met stempelkaart naar Levkas

Nou dat viel dus niet mee met de herrie! De disco ging rond een uur of 23.00 uur goed los en bleef keiharde beats inclusief opzwepende teksten van de discjockey geven tot 06.00 uur de volgende morgen en nog tot 07.00 uur zeg maar gewoon harde muziek draaien. Om een uur of 02.00 bedacht Mary dat we nog oordopjes hadden. Nadat we die ingedaan hebben viel de herrie redelijk mee. Allen de warmte en het gevoel opgesloten te zitten met alle ramen dicht was even minder. Gelukkig sliepen we nog lekker diep tot een uur of 10.00 en aangezien we best goed uitgerust waren viel de schade nog mee. Broodjes gehaald bij de lokale bakker, beetje kletsen met de Nederlandse motorbootmensen en op naar het havenkantoor. Een half uur later stonden we weer buiten. We moeten eerst een briefje van de belastingdienst hebben, dan pas kunnen we een soort stempelkaart krijgen waarop de politie in elke haven een stempel kan zetten. Waarom we die nog niet hebben? Niet gekregen in Kerkyra? Viel nog mee dat we niet terug moesten varen naar Corfu. Het belastingkantoor staat onverwacht vol met belastingbetalers. Na enige tijd ontdekt Mary een beambte met een polo met opschrift CREW en roept of ze in de goede rij staat. Dat hielp want een half uur later staan we alweer buiten, maar nu met een briefje voor de Havendienst dat we onze belasting betaald hebben. Onderweg kopen we nog wat groente en fruit en ik nieuwe gympen. Ze hebben zowaar maatje roeiboot hier! Bij de Havendienst moesten we wachten tot de juffrouw die over betalingen ging aanwezig zou zijn. Dan maar even wat drinken en hapjes op een lekker terras aan het water. Mooi trouwens om de visjes zo langs de boot te zien zwemmen. Het zijn allerlei soorten, die in drie lagen boven elkaar zwemmen. De grootste zwemmen diep, maar worden desondanks regelmatig aan een speer gerijgt door de lokale speervissers.

Afijn, om 15.30 uur die middag waren we in het bezit van een onmisbare stempelkaart en was ook het havengeld voor Preveza (€19,60 voor 2 nachten aan de kade) betaald. We maken meteen los en varen gauw het betonde kanaal in naar zee. Op de hele uren draait de brug naar Levkas/Levkada en het is een mijl of 7. Het water is vlak en we arriveren op tijd samen met een Engels jacht voor de ingang van het havenkanaal. Om daar te komen moet je wel eerst om een reusachtige zandbank, die als een poortwachter voor de ingang ligt. Er liggen wat rode boeitjes bij, maar het blijft toch een beetje eng om vlak langs zo’n bank naar binnen te schuiven, ook al omdat de groene boeien ontbreken.

De diepte komt niet onder de 3,50 meter en we hebben geluk dat het niet hard waait. Dan moet je hier dus niet zijn! Om 17.05 uur draait de brug open resp. opzij. Het is een pontonbrug, een zeldzaam soort zelfvarende brug, die om een vaste paal draait met behulp van een Schottelpropeller.

Even later melden we ons bij Levkas Marina op kanaal 69 VHF en krijgen een ligplaats toegewezen. Daar liggen we dan na een half jaar varen. Eerst even rondgekeken en dan besluiten of we hier een half jaartje blijven. Het havenkantoor is al dicht. We kunnen nog wat wikken en wegen. Het helpt dat we hier een stel Hollanders tegen het lijf lopen, die hier hun verhuurvloot (Sunny Sailing) hebben liggen. Ze zijn zeer tevreden over de haven en vinden het een veilige plek voor de winter. Ook schijnen er nogal wat live-a-boards te overwinteren.