20 oktober 2013 Het lijkt wel zomer in Gaios

De nacht verloopt rustig al draait de boot ogenschijnlijk vervaarlijk dicht langs de rotsen en het ondiepere water als het beetje wind dat er is van richting verandert. Afstand of diepte schatten blijft in het donker veel lastiger dan overdag. Volgens de ankerwacht liggen we nooit verder dan 9,7 meter weg van de opgegeven positie. Na het ontbijt als de zon weer wat warmer is gaan we eerst nog eens een rondje zwemmen. Ik neem altijd een doekje of sponsje mee om de boot algenvrij te houden. Nu duik ik ook een aantal keren onder de boot in het glasheldere water om met een 3M sponsje de bladen van de schroef schoon te maken. De aangroei van pokken is gestopt. Dat is kennelijk iets van het Atlantische water. Het gaat hier om baardgroei. Mary en ik zwemmen nog even rond en zien bij de ankerketting, die over de bodem heen en weer schraapt, een stuk of 6 platvissen en een paar witvissen. Ze pakken waarschijnlijk kleine garnaaltjes en ander voedsel dat de ketting loswoelt. De bijboot tillen we weer aan dek en het anker gaat op.

Eerst nog een klein rondje door het schattige haventje van Lakka en dan naar buiten richting het 4 mijl verder gelegen Gaios. Dat is in de zomer superdruk maar nu bijna helemaal alleen voor ons. Een prachtig plaatsje dat van het grote water wordt afgeschermd door twee eilandjes. Een smal watertje tussen het grotere eiland Nisos Paxoi en de kleine eilandjes wordt gebruikt als haven voor ferry’s, vissersboten en jachten. We verkennen het haventje en kiezen dan voor een ligplaats naast een prachtige houten schoener. Ons anker gaat er in en ik stuur de boot voorzichtig met de spiegel naar de kant, waar nog zeker 3 meter water staat. Het goed afmeren kost wel enige tijd, maar uiteindelijk liggen we veilig. Ik houdt m’n kop onder de buitendouche van de warmte en we nemen eerst maar een koud drankje. Op verkenning in het plaatsje merken we dat er nog heel wat restaurantjes open met gezellig veel mensen. Die komen hier passagieren met de veerpontjes en vertrekken en masse als de pontjes om 17.00 uur weer afvaren. Het zijn veel Engelsen en het lijkt wel de club van zeg maar “gezette” mensen. Intussen arriveert de ene na de andere zeilboot en meert af voor ons terras (mag pas na 17.00 uur). De diverse bemanningen strijken neer op de terrassen en pakken een glaasje. Zo gaat het nog op een zomers tafereeltje lijken! Wij lopen nog wat door het pittoreske dorpje (het bekende verhaal schilderachtig en dus vaak vervallen en verveloos) terug naar de boot. Vanavond stuur ik de berichten via de hotspotverbinding van de Iphone. Ik heb een extra KPN abonnementje van €10 per maand, waarmee ik in Europa 1 Gig kan down- of uploadden. Tot nu toe gebruikte ik het heel voorzichtig en kijkend naar de verbruiksmeter te voorzichtig. Morgen gaan we weer naar de vaste wal, naar Parga. Erik en Henny waren daar al eerder met hun camper.