Gisterenmiddag hebben we nog brood gekocht dat we lekker oppeuzelen met allerlei soorten beleg. De jongens eten gezond, dat wil zeggen vrijwel geen zoetigheid, maar net als onze kinderen meestal dubbel beleg. Een andere generatie denken we dan maar. Kort na vertrek gaan we even zwemmen voor het eiland dat ooit door Onassis werd gekocht en nu voor 99 jaar wordt gehuurd door een rijke Rus. We kunnen later op de fok lekker richting het zuidelijke kanaal naar Lefkas zeilen. Het kanaaltje is intussen verder verbreed en bij het stadje liggen zelfs nieuwe boeien. Mede door de verwachte weekenddrukte aan de openbare kade en de dikke seabreeze zoeken we een plaatsje in de marina. Daar is nog volop plek, maar achteraf blijkt dat we geluk hebben want gedurende de rest van de dag loopt de haven klem vol. We krijgen een plekje aan de langste steiger die ik ken (+300 m) en we zijn weer eens blij met onze vouwfietsen. Eerst nemen Alec en Ethan de fietsen mee voor een rondje Lefkas. Mary en ik nemen een versnapering bij onze favoriete kroeg See to Sea met uitzicht op de lagune. Na een restje penne op de boot gaan de jongens nog stappen. Deze Aussies zijn qua stappen net Engelsen, want ze komen pas tegen 07.00 uur weer aan boord. Alec duikt in het water en neemt een douche op het achterdek. Daarna stommelen ze in hun hut en we zien ze pas ’s middags weer. Die middag nemen wij de fietsen maar zelf mee aangezien de jongelui hun roes uitslapen. We peddelen als vanouds door de olijfboomgaarden en belanden op het surfstrand, waar wel 100 kite-surfers actief zijn op het helblauwe ondiepe water voor het strand. Wij zetten de fietsen bij een beschaduwd terras in de verkoelende wind en hebben meteen aansluiting met een Grieks stel. Ze spreken perfect Engels en we praten wel een uur over van alles en nog wat, met de Griekse crisis als topic. Steffanis is ondernemer en ziet de toekomst somber in. Hij drinkt chipouros en dat lijkt op jenever. We nemen we ook een of twee en fietsen dan met zware benen en de wind in de rug terug naar de boot. Op de steiger moeten we ons door een mensenmenigte van vertrekkers, aankomers en schoonmakers worstelen. De 5 maanden zwangere Nanda komt langs en we kletsen gezellig bij. Als ze weg is serveert Mary een heerlijke soep en tegen 21.00 uur gaan we tapas eten in het leuke restaurantje waar we eerder met Koos en Suzan aten. Daarna nog een afzakkertje in de Cubaanse bar, waar live Caribean muziek wordt gespeeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten