Op de weerkaarten zie ik nog maar één plekje waar windkracht 5 is voorspeld. Dat is op de kop van Kefalonia bij Fiskardo. Na vertrek eerst motoren naar het kanaal, maar al snel komt de wind van zee tussen de eilanden door. We motorzeilen bijna recht in de wind naar Fiskardo en verkennen het overvolle heel toeristische plaatsje.
Er liggen nu ook meerdere boten voor dagjesmensen en we verkiezen de goede zeilwind boven een hoop gedoe met ankers ondanks de Thai. Volgende keer. Ethan stuurt de boot op volle snelheid richting Lefkas en geniet zichtbaar. Was zijn vader (of wat mij betreft zijn opa, mijn broer Egbert) hier maar bij! Mary zet later zeilfilmpjes op Facebook en krijgt heel veel likes.
Tot bij het “kanaal” tussen Lefkas en Meganissi blijft de bakstagwind goed doorstaan. We doen 16 mijl in 1,5 uur. Dan moet de motor weer aan en draait de wind Noord achter het eiland. We besluiten om niet door te varen naar Lefkas, maar Spartochori binnen te lopen. Havenmeester George kijkt bedremmeld en vraagt waarom we niet gebeld hebben. Hij heeft tot zijn grote spijt geen plek voor ons en verwacht nog een heel flottielje. We wijken uit naar een eigenlijk heel aardig plekje aan een stenen pier in dezelfde baai. Naast ons is het dik feest op een Italiaanse boot, waar Luigi luidruchtig wordt toegezongen door z’n veelkoppige bemanning. Wij zwemmen, doen wat gymnastische oefeningen aan de rekstok
en gaan dan lopen naar het uitzichtpunt bovenop de heuvel met het niet te versmaden biertje. Nu we daar toch zijn pakken we ook maar een pizza in een ander leuk kroegje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten