's Morgens vroeg in de baai.
foto We ontbijten in de kuip.
Als we de zuidpunt van Meganissi weer ronden hebben we de zeilen gezet en is de wind er ook klaar voor. We scheuren vol tuig de kaap rond, maar binnen een uur hebben we twee keer gereefd omdat de wind na de beschutting van wat eilandjes zo van zee komt. De buiskap gaat er ook weer op. Ethan geniet van het sturen met in zijn ogen flinke snelheden en beresterke Alec helpt met zeilen trimmen. Deze mannen hebben vaak met hun ouders meegevaren en weten gelukkig van wanten. Mary is blij met de extra bemanning en speelt de Cobi door met lekkers uit de kombuis te komen.
Achter Ithaka stort de wind weer in en we lopen een baai binnen met lichtblauw “zwembadwater”. We nemen snel een verfrissende duik. Weinig vissen hier. Ethan vertelt dat ze in Australië soms kunstmatige riffen maken om het onderwaterleven te verbeteren. Ik zwem rond de boot en verwijder de kokerkoraal in de inlaten en de pokken in de uitlaten van de toiletten. Ook in de boogschroeftunnel is een geliefde plek voor pokken. Terwijl ik bezig ben zie in Ethan en Alec als parelduikers onder de kiel door
zwemmen.
We vervolgen onze tocht langs de zuidpunt van Ithaka en krijgen dan weer de volle laag in het kanaal tussen Ithaka en Kefalonia onderweg naar Sami. Gelukkig zwakt de deining af naarmate we dichter bij Sami komen. Marcus de havenmeester staat al klaar om te zeggen dat de haven vol is. Buiten is geen optie door de nog wilde baai. Gelukkig herkent hij ons en wijst een plaats in de haveningang. Daar meren we netjes af aan de kade nadat we alle stootwillen en de (je bewaard dingen die je ooit nodig hebt) beschermende plank hebben klaar gehangen. De haven wordt ook gebruikt door meerdere veerboten, die meestal een behoorlijke deining veroorzaken. Je moet zorgen voor lange meerlijnen en veel stootwillen. ’s Avonds eten we aan de wal, maar voor die tijd duiken de jongens nog een paar keer vanaf de boot zo te water om zich te verfrissen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten