30 maart 2014 Vaarwel Lefkas Marina, hallo Lefkas!

Vandaag varen we weg bij de jachthaven waar we vanaf eind oktober lagen. Het is een goede winterplek. De boot ligt er veilig en door de vele Engelsen is er een levendig sociaal gebeuren. We hebben er veel mensen leren kennen en er vrienden voor het leven aan overgehouden. Deze winter gaat net als in Nederland de boeken in als extreem zacht. We hebben dus in meerdere opzichten geluk bij de keuze voor deze plek. Lefkas is als plaats ook leuk, met veel levendigheid ook in de winter. We vertrekken eerder dan strikt nodig, want we willen de meute (allemaal op zoek naar goedkope ligplaatsen in de buurt) voorblijven in het vinden van een geschikte plek buiten de na 1 april dure marina. Het liefst in Lefkas, want op 3 april hebben we een uitvoering van onze zangclubjes en mijn zus Elsa komt op 7 april uit Nederland. Mich en Helena van de “Kit” liggen al aan de kade en gaan zondag naar Nidri. We hebben afgesproken om dan hun plekje aan de kade over te nemen. Zo gezegd zo gedaan.

Om 12 uur verschijnen we aan de stadskade en manoeuvreren als volleerde achteruitparkeerders de boot aan de kade. Mary bedient dit keer de ankerlier. We liggen zowaar bij een stroomkast. Wie die beheert is niet duidelijk, maar iedereen gebruikt ‘m en het stikt van de dubbelstekkers. Water is er ook, al moet daarvoor een extra lange slang worden gevonden. We liggen tussen een Duitser en een Franstalige Belgische. Allebei solozeilers. Valerie is al op de Canarische Eilanden geweest en knapt haar 49 jaar oude oerdegelijke Sparkman & Stephens helemaal op. Reisdoel onbestemd, maar binnenkort wel weer richting Caribisch gebied. We zijn erg blij met de plek. Ideaal om even wat langer te blijven in afwachting van de volgende fase van onze zeiltrip.

Op dinsdag 1 april moeten we nog een keer oefenen met zingen voor de uitvoering op 3 april. Als je in twee koortjes zit ben je dan van 17.00 tot 20.00 bezig! Wie had gedacht dat we zo fanatiek zouden worden? De muziekkeuze van het gemengd koor vinden we wat minder. Ik heb veel schik in het shantiekoortje van 7 man. Dat leert lekker snel. Ik zal de muziek meenemen voor mijn onvolprezen zeemansliederenkoor “De Kleine Jantjes”. Als ik terug ben in mei kan ik nog een repetitie volgen en hopelijk wat meezingen tijdens Dordt in Stoom.

Het stoomfestijn vergt nog wat meer aandacht dan ik had gedacht. De sponsoring is nog niet op het gewenste niveau en er valt nog heel wat te coördineren met de diverse bestuursleden. Ik merk dat iedereen stinkend z’n best doet om het weer te laten slagen. In korte tijd zijn er twee stevige bestuursleden vertrokken, desondanks lukt het de gaten in te vullen. Blij dat de verbindingen zowel per telefoon als via de mail met de Cosmote dongel hier goed werken. Woensdag en donderdag gaan snel voorbij. We doen wat onderhoud aan de boot, mailen wat, Feuten wat, Stomen wat, leggen kleding klaar voor de verschillende koren en doen wat zangpogingen….. Dan komt de grote avond. Eerst het dameskoor, dan de Lefkas Shantiesingers en tenslotte het gemengd koor. Het gaat volgens ons redelijk goed en volgens het massaal toegestroomde publiek uitstekend, inclusief onze Nederlandse vrienden. De shantiegroep krijgt veel applaus ondanks het missen van een couplet. Jan en ik zingen Rosa Mallone toe met de meezinger In Dublins fair city", dat over Molly Mallone gaat. De zangers nemen eerst een glaasje op de goede afloop. Daarna gaan Mary en ik aan boord bij Leendert en Marian, waar Jaap en Diana ook zijn. Het enthousiasme en volume van ons zessen haalt gemakkelijk het niveau van een shantiekoor van 60 man. We hebben dikke pret. Bij de repetitie van het shantiekoor krijgen we eerst de video te zien en daarna de geluidsopname van de laatste repetitie. Rosa was blij met ons enthousiasme (zoals een goed shantiekoor hoort te zijn), maar had de indruk dat de kwaliteit van onze uitvoering te leiden had van 1. drank, 2. te veel afleiding door het publiek en 3. hierdoor als een stel haantjes gaan schreeuwen in plaats van zingen……Waar heb ik dat meer gehoord?