21 november 2014 Bijna een maand thuis. Blog gestopt tot 5-15

Nog een heerlijk sfeerplaatje van Nidri op Lefkas. Eerder deze maand heb ik een terugblik gegeven van onze laatste dagen in Griekenland. Nu we terug zijn in Nederland ga ik stoppen met de blog. Die hebben we vooral gemaakt om het thuisfront te kunnen informeren over de reis en onze belevenissen. De blog blijkt ook een prima medium om ervaringen en waarnemingen vast te leggen voor onszelf. Om nog eens lekker op terug te kijken als we bij de open haard zitten terwijl de wind om het huis huilt en de regen tegen de ramen klettert. Stoppen was eigenlijk best lastig omdat het noteren van al die belevenissen, voor een "publiek" dat meeleeft en reageert, een beetje verslavend werkte op mij. Terwijl ik nu nog maar eens per maand een stukje schrijf ( dit is nr 124), zie ik toch nog ruim 500 pageviews in oktober. Het totaal aantal pageviews is opgelopen tot ruim 21.000! Kennelijk is het ook een beetje verslavend om met ons mee te lezen en een beetje mee te leven. Maar laten we eerlijk zijn: de spannendste onderwerpen zoals het oversteken van de Golf van Biskaje, het passeren van de Straat van Gibraltar of een door hoge deining noodzakelijke nachtelijke vaartocht met dreigende thunderstorms liggen achter ons. Ook de ziekte van Mary kunnen we gelukkig achter ons laten. Nog een beetje op krachten komen en de effecten van de hormoonpillen normaliseren en alles lijkt weer bij het oude. We zijn dankbaar dat we er op tijd bij waren. Geen blog dus van onze belevenissen in Nederland. Ook daarover valt trouwens genoeg te vertellen en dat kan ook doorspekt met een beetje humor en emotie en ondersteund door leuke foto's, maar nee. Nu we terug zijn in Nederland lijkt het ons beter dat onze trouwe lezers ons persoonlijk opzoeken en wij hen om lekker bij te praten. Intussen hebben we al bijna een maand achter de rug vol met afspraken bij de (klein)kinderen, vrienden, familie, etc. Ik heb lekker veel schilderwerk aan het huis kunnen doen in de droge dagen van eind oktober. Mary is al volop bezig om de feestdagen voor te bereiden. Het feit dat ze onze zeilmaatjes heeft uitgenodigd voor de Oudejaarsavond betekent dat ze weer "hooi op haar vork" durft te nemen en dus lekker opknapt. Ga ik weer bloggen? Ja dat denk ik wel, maar beloof niks. We houden de boot een jaar of wat in Griekenland en gaan in voor en najaar lekker daar varen. Van die tripjes zal ik mogelijk wel wat vastleggen. De tijd zal het leren. Ik zal de mj bekende lezers ergens in mei 2015 informeren als er weer berichten komen. Rest mij iedereen, mede namens Mary, te bedanken voor de overweldigende, warme en hartelijke belangstelling voor onze blog. Het was een experiment dat wij achteraf als geslaagd mogen beschouwen. Zoals gezegd zal ik proberen de tekst en foto's in boekvorm (1 exemplaar) te vatten. Voorlopig kijken we af en toe lekker even terug op wat er nu op het internet staat. Zo nu en dan zal ik nog wat toevoegingen doen. Vooral foto's in de beginfase en hier en daar een tikfout. Ook Porto zal ik nog toevoegen aan de lijst van bezochte havens. Dat is het voorlopig. Alvast een fijne jaarwisseling toegewenst! Marco Onderstaand nog maar wat plaatjes van de afgelopen periode. Een mix van mensen en plekken. De keuken is die van Hiske en Klaas Arie in Arnhem.

25 oktober 2014 Nog even genieten en boot "winter"klaar maken

Dit bericht maak ik als het al medio november is. Voor de volledigheid nog een paar woordjes over de laatste weken in het heerlijk warme Griekenland en onze inspanningen om de boot voor een half jaar achter te laten. In ons persoonlijk verslag (dat ik ooit ook als boek wil laten afdrukken, voor onszelf dan hè) zal ik nog wat facts en figures zetten. Nu volsta ik met het melden van wat korte feiten. Ik merk dat het lastig is nu achteraf de emoties van dat moment uit de pen te laten vloeien. Kijk maar lekker naar de foto's, die flarden van deze dagen vastleggen.

12 okt: rondje fietsen in Nidri,daarna weer naar de Balosbaai (niet de Ambelakibaai zoals ik hem eerder noemde). Heerlijk gezwommen. 13 okt: naar Vathy gelopen. Anderhalf uur heen over de heuveltoppen, uitrusten op terras en een klein uur terug. Onze conditie gaat langzaam vooruit. 14 okt: naar Lefkas, waar we naast Mike en Julia afmeren. Mike komt uit Wales en heeft familie in Dordrecht. Julia komt uit Roemenië. Neil, de schipper van de Dehler die eerste binnen was in de Round Lefkas Race zien we ook en we drinken met z'n allen een glaasje op een terras. 15 okt: Nanda en Vangelis pikken de was op. Die dag fietsen we lekker rond en gaan op de terugweg langs de Lidl. 16 okt: we kopen doek om over de boot te spannen tegen het felle zonlicht. Ook anti-fouling, bootwas en alles wat daarvoor nodig is gekocht. Nanda brengt was terug en ook pie en cake. 17 okt: op de fok naar Preveza gezeild. Mary ook nu even een dutje onderweg. In de haven vlakbij Jaap en Diana afgemeerd en later bij de Italiaan gegeten. 18 okt: grootzeil gedroogd en afgeslagen. Na het aanslaan volgt altijd een keer het afslaan. Dat doe je behalve bij een aanbod dus ook bij zeilen. We gaan met de bijboot naar Aktio Marine om een afspraak te maken voor het overwinteren. 19 okt: niks te melden. Waarschijnlijk de hele dag spullen schoongemaakt en winterklaar gemaakt. 20 okt: koelkast, die het op Meganissi weer had begeven, laten nakijken. Er was dus niks mis mee. De koelbox was gewoon gestopt omdat ik te lang naar de VOR had gekeken op de laptop en de zonnepanelen door de bewolking en kortere dagen niet genoeg konden bijladen. Les geleerd: minstens een uur voordat de zon ondergaat de accu's nog even laten bijkomen en dan geen laptop, Ipads, etc. opladen. 21 okt: boot uit water met een wel heel speciale wagen (gemaakt in Nederland). We krijgen een plekje aan de rand van het terrein. Mooi uitzicht, maar in de schemering vergeven van de muggen! Je moet eigenlijk de hele dag je huid afschermen met lange broek en lange mouwen. Ze steken door je sokken heen! Direct gestart met het pasmaken van het UV doek over de boot. 22 okt: nog even terug naar Preveza met Aktiotaxi, oa. om was op te halen. Verder met winterklaar maken in de hete zon. Moet klaar voor de aangekondigde regen komt. 23 okt: Jaap haalt ons op met z'n Renault Clio. We gaan nog even de heuvels van Lefkas op naar het huis van Nanda en Vangelis, waar Jaap en Diana oppassen.

24 okt: De hele dag keihard gewerkt om de boot verder klaar te krijgen. Net voor de dikke buien is het doek over de boot klaar. Om 21.00 uur stoppen we er mee en rusten uit in de studio bij het kantoor van de haven.

25 okt: Taxi, 7 min. naar luchthaven. Om 11.05 uur vliegen met een volle Transavia kist en landen om 13.10 uur op Schiphol. Om 15.00 uur zijn we weer in Dordrecht. Even de koffers ratelend over de stoepen en we rollen binnen in een heerlijk groot huis, waar Ankie de kachel al hoog heeft gedraaid. THUIS. Volgend hoofdstuk.

Uitzicht vanuit de boot op de kant.

Uitzicht over Lefkas met in de verte links Preveza en ergens tussen Ionische Zee en Amvrakkikos Golf ligt Aktio met het vliegveld en onze boot op het droge.

11 oktober 2014 Ons deel van de wereld een betere plek

Dinsdag 7 oktober strekken we de beentjes door te wandelen naar Katomeri, een dorpje dat net over de heuvel aan de andere kant van Meganissi ligt. Onderweg bezoeken we een bouwplaats, waar gelukkig weer volop wordt gewerkt. In één van de in aanbouw zijnde huizen (exexcutive villa’s noemen ze die voor de Engelse kopers) bewonderen we het uitzicht over Vathi. A room with a view allright!(foto volgt)Werkelijk fantastisch, maar ik zou, als ik mocht kiezen, toch liever het uitzicht op de rede van Vlissingen hebben. Katomeri is uitgestorven en we hebben flinke dorst. Gelukkig is er nog een hotel en daar pakken we een glaasje. We ontmoeten er een oudere mevrouw, die erg op Dorothy lijkt en ook zo heet. Ze komt hier al 17 jaar en raakt niet uitgepraat over de plek, Engeland, de kinderen, de wereldproblemen, de economie. Prachtig om te zien dat ook als je 82 bent je nog in alles geïnteresseerd kunt zijn. En blij bent met een praatje op een overigens verlaten terras. Woensdag gaan we om onze conditie weer een beetje op te vijzelen een stukje fietsen over het eiland. Via Katomeri naar het prachtige bergdorpje Spartachori weer langs de baaien terug naar Vathy. Als we moe maar voldaan terug zijn bij de boot gaan we eerst nog even met de fietsen naar een nabijgelegen plekje om af te koelen in het glasheldere water. In de haven is het een komen en gaan van de laatste charterboten. Op de hoek van de haven worden de pannen van een dak vernieuwd. Dat herinnert ons aan het te vernieuwen dak van het huis van Klaas Arie en Hiske in Arnhem. Ze schieten aardig op met opknappen en doen dat heel secuur, zodat het ook in één keer klaar is. De volgende morgen heeft Mary flink last van haar rug, maar dat is gelukkig een dag later redelijk over. We verlaten Vathy en varen de hoek om naar de Ambelaki baai, waar we na enig zoeken een prachtige ankerplek vinden.

Het mooie is dat de boot, die gelijk met ons aankomt hulp krijgt van een Engelsman in een Duitse boot. Wij krijgen hulp van een Duitser in een Engelse Warrior. De Duitse vrouw ziet ons achteruit varen en gaat prompt te water om onze “Baslijn”, een drijvende lijn van 50 meter aan een boom op de kant te binden. Fabelhaft! Zo wordt de wereld toch een betere plek. Nou ja, ons deeltje van de wereld dan. We zwemmen een paar keer lekker rond de boot en voeren de vele visjes met oud brood.

Ook de drie verschillende schooltjes vissen schijnen goed naast elkaar te kunnen leven. Wat een wereldplek!

10 oktober Tobias al weer twee jaar! Vandaag varen we naar Nidri, waar we afgesproken hebben met Vangelis de man van Nanda. Hij gaat de boot in het voorjaar poetsen en in de antifouling zetten. Jaap en ook Leendert hebben goede ervaringen met hem. We leggen de boot aan de kade tegenover Flisvos Restaurant waar we gefrituurde ansjovisjes eten en natuurlijk de Wifi contacten bijwerken. Na Gaios en Lefkas hebben we overigens nog niet een keer havengeld hoeven betalen. Niet voor niets is dit een paradijs voor live-a-boards. En als je het over de duvel hebt….daar lopen Adam en Camilla over de kade! Zweedse live-a boards, die we kennen van Lefkas. Ze waren van plan verder te varen, maar talenwonder en vertaalster Camilla heeft zo veel werk dat ze toch maar in deze buurt zijn blijven hangen. We kletsen lekker bij in de kuip als ook Vangelis langskomt. Even later zitten we gezellig met z’n vijven in een Italiaans restaurantje en nemen en passant de uitdagingen van onze tijd door. Wij babyboomers en gestopt met werken en genietend van een uitgebouwde sabattical. Adam en Camilla 40ers, allebei mooie banen opgezegd en bewust gekozen voor een varend en via internet werkend bestaan. Vangelis, getrouwd met een Hollandse met nog alle opties open, maar eerst allerlei baantjes om geld te verdienen voor mooie reizen. Dit jaar gaan ze naar Bali. Ik kom snel tot zaken met Vangelis. Hij zal ook een oogje in het zeil houden als de boot in Preveza op de kant staat. We sturen wat Appjes naar onze jarige kleinzoon Tobias. Wat gaat de tijd hard! Twee is dat lieve mannetje al weer. Vanwege de visite aan boord vergeten we helemaal naar huis te bellen….Op zaterdag 11 oktober blijven we lekker aan de kade van Nidri liggen en pakken de fietsen om de waterval weer te bezoeken. Die is nog altijd even mooi en bijna paradijselijk.Als we teruglopen ontmoeten we zowaar onze Engels/Griekse dirigente met haar vriend. Ik vertel haar dat het shantiezingen wat mij betreft weer in Nederland zal plaatsvinden. We fietsen langs het water terug naar de boot. Bij een van da hotels ligt een roeiboot met de naam Heineken. Het moet niet gekker worden....

8 oktober 2014 Aanvullingen op 1 en 6 oktober

Op 1 en 6 oktober moest ik eerder stoppen met het uploaden van de blog en foto's. Ik heb alsnog de aanvullingen toegevoegd. Onderstaand een plaatje van onze haven als goedmakertje na alle onweer. Vandaag uiteraard nul wind. We blijven in Vathy en gaan

fietsen om de conditie weer op te peppen. Morgen weer op zoek naar een mooi baaitje en zwemmen.

6 oktober 2014 Al 41 jaar samen onder de zon èn in de regen

Op 2 oktober varen we van Kalamos naar Kefalonia. Voor wij vertrekken vaart ook de "Lone Shark", de tegenstander van de Round lefkas race, de haven uit.

We hebben app-contact met Bart en Berna en zij zullen ons ontmoeten in Fiskardo op Kefalonia. Gisteren waren ze al bij de Papanicolis grot toen de motor er mee ophield. Ze zijn teruggezeild naar Nidri omdat ze problemen verwachtten met filters en dergelijke. Achteraf bleek de vlotter van de dieseltank vast te zitten. Zodra je op beschut water vaart wordt je minder scherp en blijk je zomaar een tank leeg te motoren en te geloven dat de tank nog vol zit. Gebeurt ons allemaal wel eens. Nooit volledig op instrumenten vertrouwen dus. Ook niet op weerberichten overigens, maar daarover straks meer. Na een uurtje motoren kan het zeil er weer op en we zeilen langs Ithaka zo naar Fiskardo. Daar is het redelijk druk, maar net als Bart en Berna (we komen vlak na elkaar aan) vinden we een mooie plek op een meter of 25 uit de kade. We laten het anker vallen en eenmaal tussen de andere boten roeit Bart onze lijn (50 meter drijflijn van Bas) naar de kant. Door de hitte bevangen laat ik het andere eind van de lijn uit m’n handen glippen…..en duik prompt te water om het weer te pakken. Het water is heerlijk en gelukkig ook helder.

We vieren het weerzien met een glaasje in de kuip van de “Ilyrian”. Daarna met de bijboten naar de kant voor een wandeling en hernieuwde verkenning. Die avond eten we, ook ter gelegenheid van ons 41 jarig huwelijk op 3 oktober, met z’n vieren heel gezellig en superlekker bij de Thai van Fiskardo.

Het is nog altijd lekker warm, maar de weerberichten voorspellen een naderend front met dikke buien en veel wind. Dan is Fiskardo, dicht bij zee en dus gevoelig voor de zeedeining, niet erg beschut. We gaan daarom lekker zeilend richting Meganissi, waar Vathy een veilige haven is met de voorspelde winden. Buiten lijkt het al even flink te gaan waaien als we ruim 8 Kn door het water scheuren, maar het blijkt een kaapwind. Later moet zelfs de motor bij. Stilte voor de storm? Ik tel deze dag ruim 70 boten in dit stuk water. Allemaal op weg naar de veilige havens bij Lefkas en Meganissi. Wij zwemmen nog even voor we de haven invaren en vinden daarna een mooie plek om de boten goed af te meren. We eten bij Stavros lekkere visjes en vieren nog eens onze huwelijksdag. Al 41 jaar samen in voor- èn in tegenspoed. De voorspelde wind komt niet. Die nacht niet en ook de volgende dag nog niet. Bart en Berna vertrekken al vroeg naar Preveza.

Berna’s vader van 93 gaat hard achteruit en ze willen terug naar Nederland. Na Erik’s intussen overleden vader en Elaine’s moeder lijkt het een trend. Terug voor onze ouders. Toch fijn dat onze thuisfronten maar op 3 uurtjes vliegen liggen…….Wij benutten deze extra mooie dag om de fietsen boven dek te halen en toeren lekker rond een stukje van het met mooie baaitjes afgezoomde eiland. ’s Avonds als het dreigt te gaan regenen, gaat de Cobb aan en eten we heerlijk verse sardientjes, gekocht van de Egyptische bemanning van een zeevisboot.

Heerlijk gegeten op Werelddierendag en Ankie’s verjaardag, onze schoonzus op Aruba. s’Nachts gaat het wel regenen, maar op zondag en maandag nog veel harder. Ook veel onweersbuien, maar hier weinig wind in tegenstelling tot Lefkas en Preveza, waar onze vrienden liggen. Maandag komen we nauwelijks van boord, maar vragen wel de Engelse buren, Tony en Carol om te buurten. Varen al 17 jaar hier, maar altijd een maand in het voor- en najaar. Ze hebben geen buiskap en moeten vrijwel de hele dag binnen zitten met deze regen. Als we even onder de bimini uit de regen zitten gaat het natuurlijk net hard waaien, regenen en onweren, zodat we alsnog naar binnen moeten. Na een uurtje is het weer gewoon regenachtig. Die dag passeren wel 5 onweersbuien ons, maar gelukkig geen thunderstorms zoals die op zee te zien en te horen zijn. Morgen moet het opklaren, maar donderdag is het Grieks weer. Zeggen ze.. Met Mary gaat het goed, al moet ze nog altijd haar rust nemen en bovendien heeft het weer (door de pillen denk ik) meer invloed op haar stemming dan ze zelf wil. Na regen komt zonneschijn. Vanavond broccoli met penne en ansjovis. Hm! Nog een paar plaatjes van vruchten bij ons alleraardigste bakkertje. Kalebassen bij de voordeur en granaatappels in de achteretuin. De bakker kwam zelf een paar granaatappels voor Mary plukken.

Als ik dit stukje op de blog zet gaat het zo hard onweren dat ik laptop, Ipads, camera’s, e.d. maar preventief in de oven, onze kooi van Faraday zet. Vannacht heeft het afwisselend gemot- en gestortregend en hebben we een hele serie onweersbuien over ons heen gekregen. Eén daarvan was een echte thunderstorm met veel wind, die uiteraard de wind 180 graden wist te verdraaien. De golven liepen nu de haven in en waren binnen een kwartier zo hoog, dat de boten als wilde paarden voor de start van een race naast elkaar aan de kade lagen te steigeren. Diverse buren in de weer met hun ankers en meerlijnen. De “Blauwvoet” deinde rustig op en neer. Die had ik gisteren al stevig verankerd. Mooi woord! Aan de kade gebruik ik altijd meerlijnen met schokdempende rubbers. Alles ging goed, maar je realiseert je opnieuw hoeveel kracht er in zo’n bui zit. Ik heb er niet voor geleerd, maar ik denk dat die grote bui zoveel energie bevatte, dat daarvan heel Griekenland, als je die energie zou kunnen opslaan, een jaar stroom zou kunnen trekken. Mary heeft een stukje film van de bui op Facebook gedeeld. Het regent nog altijd. Morgen zien we verder.