.JPG)
De vloot van zeilboten ligt al te wachten op nieuwe klanten. 
.JPG)
donderdag 17 april 2014
14 april 2014 Ionian is land stories
Zaterdag 12 april ontwaken we in de nu echt tranquille baai tegenover Nidri en ontbijten in de kuip. Dan gaan we anker op en onder zeil richting het veelgeroemde eiland Meganissi. Hier zou Odessuys, onderweg naar zijn geliefde Penelope op Ithaka, een tijd lang gevangen gehouden zijn door de Cyclopen. Hij ontsnapte onder de buik van een schaap na de cycloop blind te hebben gestoken. We gaan het allemaal nog zien. Veel wind staat er niet dus al gauw doet de Volvo het werk. We laten het anker vallen in de Athenis baai. Na een heerlijk zonnebad nemen we een verfrissende duik. Het water is nog altijd 17,2 graden C. Ik duik onder de boot en constateer dat de schroef onder de pokken zit. Dat bevestigd mijn vermoeden. De motor moet harder werken dan ik gewend ben. Na vele duiken zijn de grootste pokken weggeschraapt. Nog niet eenvoudig. Door het snorkelpak en de lucht in je longen knal je met je hoofd tegen de romp van de boot boven je. Intussen probeer je één van de scherpe schroefbladen vast te houden en met de andere hand de boel schoon te schrappen. Dan blijkt een driebladsschroef ineens heel beweeglijk. Voordat je goed en wel aan het schrapen bent, moet je weer hoognodig lucht halen. .JPG)
0413+(1).JPG" />
We dutten weer wat in de zon en besluiten alsnog naar Vathy (Grieks voor Diep) te gaan. Je wilt je zus ook een beetje Griekse cultuur meegeven immers. Daar aangekomen leggen we de boot aan de kade en gaan vervolgens een lekkere wandeling maken. Als er een watertaxi binnenloopt zie ik vanuit de verte dat onze boot totaal niet beweegt op de golven. Terug bij de boot blijkt het water verder gezakt en bovendien de gekozen plek ondieper dan gedacht. Net op tijd wringen we de boot weer van de kant en leggen hem een meter of 20 verder. Als ze er al zaten zitten er nu geen pokken meer op de kiel. We nemen een paar glaasjes op de goede afloop..JPG)
.JPG)
.JPG)
De volgende morgen 13 april maken we weer een stevige wandeling en genieten van de mooie vergezichten, bloeiende planten en het interieur van hel lokale kerkje. Dat blijkt exact dezelfde tegels te hebben als wij destijds in Breda uit een slooppand meenamen en veel later aan John en Evelien gaven. Teruglopend langs de haven wordt ik vriendelijk door een, naar later blijkt 104 jarig, vrouwtje begroet. Ze steekt, al pratend met een tandenloos bekkie en behaarde kin, haar hand naar me uit en voordat ik het weet geven we elkaar een paar dikke zoenen. +(10).JPG)
.JPG)
.JPG)
Na een halfuurtje tegen de wind in tussen de hoge heuvels door motoren kunnen de zeilen bij. Voor het eerst dit jaar zeilen we lekker een mooi halfwinds rakje. In de volle zon nog wel. Er gaat zelfs een rifje in als de wind aantrekt naar boven 16 Knopen, maar dat blijkt een kaapwindje want na het passeren van de kop van Ithaka valt de wind helemaal weg. Het blijkt ook de omkering van zuidoost naar noordwest, zoals voorspeld. We motoren het laatste stukje naar Fiskardo, een leuk vissersplaatsje waar André en Annette Sluimer al in 1983 met André’s ouders waren. Het afmeren was overigens nog niet eenvoudig. We moesten “stern to” (met de spiegel naar de kade) afmeren, maar om op de enige geschikte plek te komen moesten we eerst een lijn van een rondvaartboot losmaken. We maken kennis met de Amerikaanse buren uit Ioha. Ze hebben met hun zoon en dochter voor twee maanden een 40 voets Dufour gehuurd. Een soort Grand Tour dus. Na de maaltijd genieten we nog lang van een schilderachtige avondlucht boven Fiskardo met Ithaka op de achtergrond.
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
+(2).JPG)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten