29 juni 2013 Blauw wak in Viveiro

Het is praktisch windstil als we om acht uur in de ochtend losmaken. Niet lang daarna zijn we uit de beschutting van de kust en zeilen met een mooie snelheid over het Kanaal. Van de meeste kanalen zie je de overkant. Van de meeste baaien ook. Vandaag is het anders. Na Quessant een eiland voor de kust van Bretagne krijgen twee dagen geen land meer te zien. Bij Quessant krijgen we de stroom goed mee en spoelen met 10 Knopen over de grond in een wilde stroomversnelling het "kanaal" uit en de "baai" in. De wind is niet noord zoals voorspeld, maar beter nog, noordwest 3 Bf. De golven blijven, maar het zeilt lekker. De temperatuur is nog altijd als in de koelschappen van AH. Dat is die nacht eigenlijk het enige wat tegenvalt. Je moet je goed inpakken. Wat dat betekent als je moet plassen met twee onderbroeken, een thermobroek en hemd, een spijkerbroek, een zeilbroek en zeiljas en een reddingsvest aan. Al die dingen zitten tussen jouw op dat moment zeer verlegen frommeltje en de urinaal, die ik voor dit soort gelegenheden graag gebruik. Daar komen nog twee hindernissen bij. Je bent een wat oudere man en als je blaas aankondigt dat ie leeg wil, moet je snel zijn. Extra handicap is de wild bewegende boot waarbij je al twee handen nodig hebt om überhaupt niet om te vallen. Je snapt dat een plasje doen zo een hele onderneming wordt. Het meest irritante is dat je al voelend onder je zeilpak niet meer weet of de stof omhoog moet van je Tshirt of hemd, of juist naar beneden omdat het een onderbroek of thermofleece is. Het is eigenlijk een kruising tussen een circusact en een fitness oefening, maar als je dan eindelijk kunt plassen is het altijd een hele opluchting. Mary heeft thermoskannen met koffie en heet water klaar voor de nacht. Ook nog koeken e.d. Dus elk uur bij het noteren van de posities in de kaart en het logboek trakteer ik mezelf op koffie, instant soep en andere lekkernijen. Waarnaa de blaas natuurlijk weer aan de beurt komt.... Het zeilen zelf is een genot. De wind trekt nachts aan naar 4 en af en toe 5 Bf en we jagen door de nacht onder een met miljoenen sterren bezette heldere hemel. Op vrijdag blijkt dat we de eerste 150 mijl gemiddeld 7 Knopen liepen. Daarna laat de wind het steeds meer afweten en moet de motor bij. Het is stil in deze zone in de Golf. De scheepvaart zit westelijker en maar enkele schepen doorkruisen dit gebied. Jachten zie je ook nauwelijks. Overdag is het wat gezelliger als we elkaar meer zien. We doen om de beurt af en toe een tukkie om de schade van de nacht in te halen. Ik heb de wacht tussen 24 en 04 uur. Mary tussen 04 en 06 en dan neem ik het weer over tot een uur of 10. De vrijdagnacht is pikkedonker. We zien werkelijk niets anders dan de plotter en de AIS signalen en het toplichtje van de SeaDrive II, die met ons opvaart. Als Mary om vier uur de wacht overneemt is er nog geen ochtendlicht en dat is om zes uur nog maar net zichtbaar. Ik ben trots op Mary, die toch maar twee uur in het pikkedonker de boot door de nacht stuurt, of eigenlijk de stuurautomaat controleert en navigatie bijhoudt. Eindelijk komt de kust dichterbij, op de plotter dan, want het is nog een heel eind. We worden vrolijk begroet door een groepje bruinvissen, die de boot als speelobject gebruiken. Nog maar een mijltje of 60! De SeaDrive zegt niet door te gaan naar A Coruna. Dat is nog 30 mijl extra. We besluiten bij elkaar te blijven en ook te kiezen voor Viveiro (spreek uit Bibero; past wel bij de temperatuur). De laatste twee uur is het weer lekker zeilen door de aantrekkende oostenwind.

Om 10.00 uur meren we af in de jachthaven van Viveiro. We maken wederzijds tekenen van overwinning naar de SeaDrive II. We hebben met deze zee ook onszelf overwonnen! Die dag blijft de zon ons weldadig verwarmen in een heus blauw wak. Op zee is het zwaar bewolkt, maar op land kan de zon de wolken oplossen. Dat gebeurt net boven de heuvels die ons scheiden van het koude zeewater. De korte broek kan aan. We bellen Hans van de Alegria dat we hier liggen en waarschijnlijk pas zondag doorgaan naar A Coruna. Daar ligt al enkele weken een vervelend lage druk gebiedje met veel wind voor de kust. Wij gaan het van dichterbij bekijken en rekenen op de juiste voorspellingen van Wetterzentrale en Passageweather. Die zeggen dat het dicht onder de kust meevalt. We halen wat slaap in, doen boodschappen en eten tapas in de zonovergoten kuip. De reis begint nu echt op vakantie te lijken.

26 juni 2013 De grote sprong zuidwaarts

Roscoff Zoveel moeite het kost om je los te maken van huis en haard (haard deze zomer letterlijk nemen), zoveel kracht kost het om los te komen van een zonovergoten veilige haven om te beginnen aan een 60 uur durende reis over een veel beschreven eufemistisch baai genoemde zee. Morgen is het eindelijk zo ver. Dan gaan om 08.00 uur de trossen los. Eigenlijk zouden we vandaag al vertrekken, maar er stond helemaal geen wind en mijn Navionicskaartje voor de plotter bleek van het verkeerde type. Eerst geprobeerd een ander kaartje uit Morlaix te regelen, maar uiteindelijk gekozen voor een kaartje op de IPad. Die tip gaf Hans Wouters. Hij is ook met een IPad aan het navigeren. Kost nog geen kwart van de Navionics kaartjes en eigenlijk net zo goed. We hebben de diesel- en watertanks goed gevuld en kunnen zelfs motorend oversteken. De Sea Drive II verbruikt meer, maar gelukkig wordt er een windje 3 tot 4 voorspeld en moeten we mooie daggemiddelden kunnen halen. De mannen lopen alles op de boot nog eens na en de vrouwen dromen van mannen met een andere hobby..... Nee ze zijn onze steun en toeverlaat en laten meer dan wij mannetjes merken dat dit soort tochtjes met z'n tweeën toch wel spannend is. Tot nu toe deden we deze afstanden (ca. 350 mijl) met een ploegje van 6 man. Maar samen opvarend met Paul en Yvonne en gezien de zeer stabiele voorspellingen durven we het aan. Voorlopig dus even stil op de blog. Als het allemaal goed gaat komt het volgende bericht uit A Coruna of Viveiro. Overigens was het tripje vanuit Roscoff een makkie. Alles gemotord door gebrek aan wind. In L Aberwrac'h flink gelopen naar de winkel voor drie dagen eten. Overigens nog wel een week eten aan boord voor noodgevallen. Ook 360 liter water en 250 liter diesel. Nu nog varen! Adios amigo's!

23 juni Voorbereiden voor de "Oversteek"

Vandaag zijn we vrijwel de hele dag op de boot bezig met de voorbereidingen van de Oversteek van de Golf van Biskaje. De spinnakerboom wordt eindelijk ingeschoren, de kuipbakken op orde gebracht, het water dat toch weer lekt vanaf de buitendouche weggeruimd, de afsluiters één voor één nagekeken, een boodschappenlijst voor de noodzakelijke proviand voor dik 50 uur varen, etc. Gelukkig hebben we na een regenachtige morgen een prachtige middag en zitten we af en toe in de kuip met koffie of een glaasje. In de zon gaat het goed, maar de temperatuur van de lucht blijft belachelijk laag. Net als in Spanje horen we van Hans Wouters in A Coruna. Net als in Nederland horen we van André Sluimer, die ook al 25 Kn wind om z'n oren krijgt. We zijn blij dat we binnen liggen. De wind raast weer lekker door en de bestekla vliegt open, zo schuin gaan we op de kale mast in de haven. Nee dit heet geen zomer! Maar we voelen ons klaar voor de altijd weer spannende tocht over de Golf. De voorspellingen zijn gunstig: enkele dagen op rij Noorden en Noordoostenwind variërend tussen 5 en 15 Knopen of windkracht 1 tot 3. Ik volg de vooruitzichten op het Amerikaanse Passageweather en de Duitse Wetterzentrale. Ongelofelijk hoe ver vooruit ze windkracht en windhoek kunnen voorspellen. Dat geeft rust, maar je weet dat er altijd wat kan veranderen. Het Azorenhoog zorgt er voor dat we nog steeds Noordenwind hebben. Eigenlijk uniek. De prijs is wel dat het nog altijd erg fris is. Morgen verder met voorbereiden en misschien weer een stukje fietsen. Ik haal 's morgens verse Baguettes en in de middag fietsen Mary en ik een rondje. Het is genieten van de prachtige omgeving en soms even afzien tegen de hellinkjes op. Dinsdag als de golven weer zijn afgezwakt en de wind van West naar Noord is gedraaid gaan we L'Aberwrac'h weer eens zien. Ook hier een nieuwe haven aan een mooie rivier. Vandaar gaan we oversteken als het weer het toelaat. Trebeurden was een mooie bestemming, maar de weergoden maakten er een potje van. Eerst moesten we al met dikke mist de toch al lastige haven binnenlopen. Dat ging goed overigens. De beweegbare drempel gaf nog 440 cm aan en dan heb je met een kiel van 210 nog 230 cm speling. In dit gebied wordt het verschil tussen laag en hoog water steeds groter en loopt op tot zo'n 8 meter! Het weer bracht regen en zonneschijn. 's Middags fietsen in de omgeving en op zoek naar de hier alom aanwezige Menhirs.

Die bleken in de praktijk wat klein, maar desondanks realiseer je je dat hier een paar duizend jaar terug ook mensen leefden. We hebben een flink stuk gefietst en ergens op een terrasje gezeten. Het blijft merkwaardig dat het toerisme hier pas na 10 juli echt op gang komt. Je hebt een heel terras voor jezelf op een eilandje als Vlieland. Die avond na enig zoeken een restaurant gevonden waar nog meer gasten aten. Lekker eten dat wel. En niet duur in vergelijk met Nederland. De volgende dag al om 07.30 uur over de drempel van de haven om er nog uit te kunnen. Zo maar Westenwind. Recht op de kop. Van zeilen kwam niet veel, we hebben de "ijzeren genua" gebruikt om tussen de rotsen en opnieuw in de mist Roscoff te bereiken.

Een splinternieuwe haven bij een schattig oud plaatsje. De Ferryterminal brengt veel toeristen uit Engeland en Ierland. Ik zal later proberen een plaatje in te voegen, maar heb nog geen sjoege of ze op de goede plek komen. Nog veel te leren. Zou handig zijn als Jos of Victor in de buurt waren!

19 juni 2013 Trebeurden in de mist gevonden

Vandaag vertrokken uit Lezardrieux aan de Bretonse Noordkust voor een tochtje van 40 mijl naar Trebeurden. Eerst dik zes mijl de prachtige rivier afvaren. Die heeft veel weg van de met bossen en mooie landhuizen gelardeerde mini fjorden aan de Engelse Zuidkust.

Met ons vertrekken nog twee Nederlandse, een Engelse en Belgische boot. Eenmaal buiten lijkt het een motorkoersje te worden. Niet meer dan 6 Kn wind. Even later als we goed vrij zijn van alle onze kiel belagende rotspuntjes, gaat de paravaan met roestige haakjes te water.

In no time hebben we drie mooie makrelen gevangen, die we in Trebeurden lekker oppeuzelen. Ik bak ook de makrelen van de buren en we eten alweer in de kuip! Voor we hier aan komen krijgen we bij Sept Iles nog een lekker zeilwindje. Maar dat blijkt de aankondiging van zeewind met potdichte mist. Wat een genot om een goede kaartplotter te hebben! Je ziet jezelf varen op de kaart en ondanks de mist geen probleem om Trebeurden te vinden. Er staat zat water om de drempel over te komen. Als ik dit type liggen we in een grote badkuip met een paar honderd boten en is het water rondom ons nagenoeg verdwenen. Zondag 18 juni maken we een bustocht over Guernsey. We denken terug aan de bustocht die we jaren terug (1998?) maakten met Ton en Elly Nispeling. Wat gaat de tijd hard.

De volgende dag staan we vroeg op voor de bijna 50 mijl lange trip naar Lezardrieux in Bretagne. Het is stil in de haven van St.Peterport als we om zes uur losmaken. We zijn samen met de Sea Drive II de enige vertrekkers dit keer. Het is weer bar koud en we zijn blij dat het niet hard waait. Via Les Roches Douvres komen we voor de lastige invaart van de rivier Trieux. Veel moeilijk te verkennen boeien en bakens en heel veel dwarsstroom. Maar het lukt allemaal en na een uurtje langzaam varen op de rivier meren we af. Eerst tijdelijk op een weer eens te korte uithouder. Die Hollanders ook met hun grote boten! Na bezoek aan de Capitainerie kunnen we op de kopsteiger afmeren. Mooie plek.

Die avond genieten we van de weldadige rust. Voor het eerst geen wind en alleen het geluid van de vogels in de bossen op de oevers. De volgende dag worden de vouwfietsen (een heel welkom afscheidskado van Dordrecht) te voorschijn gehaald. We fietsen een stukje in de omgeving om te ontdekken dat het toch wel erg heuvelachtig is hier. De volgende dag hebben we flink spierpijn. Maar we hebben gelukkig ook goed stokbrood van een heel mooi bakkertje en de herinnering aan een mooie heel zonnige dag. Mary had voor het eerst haar driekwartsbroek (3x woordwaarde) aan!

Als ik dit type regent het zacht. Het geluid van de regendruppels doet me denken aan dat op de tent bij het kamperen op Terschelling toen ik nog heel klein was. Heerlijk in je slaapzak luisteren naar de regen en de wind in de vliegdennen. Dat ga ik nu ook doen in m'n comfortabele bed in de hoop dat het avondrood ons morgen mooi weer aan boord brengt. Ik heb nog steeds problemen om met de laptop op internet te komen. Daarom nog even geduld met foto's. Komt nog. (die zijn op 10 maart 2014 toegevoegd)

14 juni 2013 Guernsey blijft een pareltje

Na enkele winderige dagen in Cherbourg en vele weerberichten verder, die allemaal veel wind blijven voorspellen, komt er een gaatje in het weer dat ons de kans geeft om naar Guernsey te zeilen. Je ziet de onrust in de haven toenemen. De stormlijntjes aan de steigers verdwijnen, de fietsen worden opgeborgen en de zeilpakken gaan weer aan. Er vertrekken zomaar 20 boten uit de haven. De één kiest er voor vroeg weg te gaan om zo min mogelijk last te hebben van het stroom tegen wind effect. De ander wil maximaal voordeel hebben van de meestal zeer sterke stroom in de Race van Alderney, een beruchte zee engte waar de stroom zich met geweld doorperst en flinke golven kan veroorzaken. We verwachten Zuid-Westenwind tussen 10 en 15 Knopen. Dat is 3 à 4 Bofors. De marifoon van de Kustwachten van zowel Frankrijk als Engeland voorspellen echter veel meer wind. Wij, en velen met ons, denken dat die wind later komt. Tijdens het palaver besluiten we nu toch te gaan en in de Race te zitten als de stroom kentert. Dan hebben we nauwelijks last van golven. Uiteindelijk valt het natuurlijk weer erg mee.

Weliswaar trekt de wind bij Cape de la Hage even flink aan naar 18 Knopen, maar dat gebeurd immers bij elke kaap. We profiteren van een neertje in de stroom bij die kaap en schuiven van het ene moment op het andere in de hoofdstroom naar het zuidwesten. De wind neemt dan iets af. Je ziet een heel rijtje boten naar Guernsey zeilen. Mooi om ook Alderney weer eens te zien. De laatste keer was dat op de terugweg van onze reis naar de Golf. Op de heenreis hebben we er zelfs even water getankt nadat bleek dat één van de tanks niet was gevuld. Bij het naderen van Geurnsey, weer een kaap, trok de wind weer aan en we denderden Little Russel binnen omringd door boten die al een uur eerder waren vertrokken. Paul en Yvonne voeren vlak voor ons uit en even later konden we afmeren in St.Peterport. Naar binnen schutten kan niet met schepen dieper dan 2 meter, dus wij meerden af aan een pontoon. Morgen verder, want zo is wifi verbinding weg.

13 juni 2013 Cherbourg revisited

Om vijf uur loopt wekker af op 11 juni in Fecamp. We moeten op tijd over de bar in de havenmond om de haven uit te komen.

De wind is gedraaid van N naar SE en helpt ons om de ruim 70 mijl te overbruggen naar Cherbourg. Ook de SeaDrive, de Bavaria 45 van Paul en Yvonne Breet, vaart mee. Ik stuur later nog een plaatje van de mooie opkomende zon achter de hoge rostskust van Fecamp. (Dat is op 7 maart 2014 eindelijk gebeurd). Na het optuigen pakweg 9 uur pal West. Wat doe je zo'n dag aan boord? Navigeren, visstaken ontwijken, andere schepen checken op de AIS (automatic identification system) zodat je weet wie ze zijn en welke koers ze varen, koffie drinken, eitje bakken, gevechten aangaan met je zeilpak als dat uit moet voor een toiletbezoek, fotootjes maken van andere boten, een duif van het zonnepaneel halen, een weerbericht ophalen, etc. We lopen geheel op schema met ruim 7 Kn per uur door het water richting de kop van Normandië. Daar zet de stroom ons dwars uit, zodat we onder een hoek van 25 graden langs de kust varen naar Cherbourg. Paul draait nog even om naar Fecamp, maar na onze oproep begrijpen we dat hun rolgrootzeil bij voorkeur over bakboord wordt ingerold. Je vaart samen en houdt elkaar toch in de gaten. Om 17.30 uur liggen we na elfeneenhalf uur varen weer vast. Eerst een evaluatieborrel op de SeaDrive. De zon schijnt en we hebben geen handschoenen meer nodig! Andre Sluimer, onze routeerder aan de wal, heet ons welkom via het internet en stelt voor om twee dagen te blijven liggen ivm de weersvoorspellingen. Dat doen we. De volgende dag veel winden bewolking met af en toe een bui. Dat is helaas de prijs van de na zoveel weken Noordenwind naar het westen gedraaide wind. Ook de 13e, op de verjaardag van Dorothy, fietsen we door Cherbourg om te ontdekken dat de middenstand het hier ook heel moeilijk heeft. McDonalds trekt klanten vanwege de gratis Wifi. Hier kan ik m'n blogje bijwerken. Morgen hopelijk een gaatje in de wind om naar Guernsey te varen. Hans Wouters zal dan de Golf oversteken vanuit Benodet. Straks mogelijk nog een bezoek aan het fantastisch mooie Cite de la mer in de oude vertrekhal van de pakketboten. En....vanavond toch fruits de mer voor Mary?

7 juni 2013 Bijkomen in Fecamp

Zo, na een paar dagen met leuke snelheden en indrukwekkende golven op de Normandische kust, nu even een paar rustdagen. Nodig omdat het varen op een zeer knobbelige zee vermoeiend is. En ook omdat de voorspellingen vragen om even te wachten met een oversteek naar Cherbourg. Na Duinkerken een mooie trip gemaakt naar Boulogne. Wel bizar dat we Calais nog niet zo lang passeerden in een veerboot om Egbert te bezoeken. We staan iedere keer versteld over de lege plekken in de havens. Plek zat. Ook in Boulogne, waar je meestal vijfdik ligt. Al vroeg in de ijskoude wind uit Boulogne vertrokken om eind van de middag toch af te buigen naar Dieppe. Nog drie uur verder bij deze zeegang leek ons te zwaar. Dieppe binnenvarend moeten we denken aan zoveel jaar terug toen we samen met de Obsession naar binnen surften. Ook nu geen probleem. Zowaar de zon brak door en we hebben lekker zitten kuipen terwijl de andere boten binnen liepen. Ook nog even een Franse simvrije kaart gekocht voor goedkoop bellen. O.a. naar Fecamp om te vragen of de haveningang al op diepte was. Gezien de wind bij voorkeur pas twee uur na laagwater naar binnen. Daarom eerst even gewacht en toen naar buiten door de surf. We hebben deze reis meer golven gezien dan in jaren. Sommige torenden boven os uit. De haven binnenvaren was ook spectaculair.

De minimumdiepte van 2.10 m bleek 2 uur na laagwater 3.70 m dus geen probleem. Maar wel lekker die marge met de golfslag hier. Na het openen van het dok daar in gegaan voor een boerennacht. Dit stukje tik ik bij de VVV Fecamp, dat vrij wifi aanbiedt. Weer genoeg geschreven, tijd voor een pint en wat Dordtse pinda's. Vanavond of morgen fruits de mer. Niet te vergeten de heerlijke stokbroodjes met croissants voor ontbijt!