Op mijn 62e verjaardag gaan we ankerop richting de ingang van de Taag. De pilots wijzen op grote gevaren tijdens harde wind en stroomomstandigheden (Reeds en Imray zijn allebei Engels, dus altijd van de voorzichtige), maar wij varen super relaxed langs het zoveelste fort de brede riviermond binnen. Als je al die forten ziet leven we toch wel in een ontspannen periode. In vroeger eeuwen moest er in West Europa nog veel verdedigd worden. Vandaar de forten aan de havens of riviermonden in Engeland, Frankrijk en dus ook in Spanje en Portugal, waterlinies en vestingen in Nederland en op steile heuvels gebouwde plaatsen aan andere kusten (Ramatuelle in Zuid Frankrijk bv). De zeemist kondigt zich al weer aan in de verte en de Taag vormt een trekgat, waar de wind lekker doorheen jaagt. Wij genieten intussen van de werkelijk schitterende binnenkomst. Hier is mijn broer Henri al in 1987 met zijn eigengebouwde tweemaster met vrouw en drie kinderen binnengevaren onderweg naar Brazilië. Aan bakboord zien we eerst het supermoderne gebouw van de loodsen, dan het superromantische fort Torre de Belem (Disney heeft dit als voorbeeld gebruikt denk ik) en daarachter de imposante hangbrug (Ponte 25 de Abril), waar zelfs de J Class boot met 50 meter mast gemakkelijk onderdoor kan. We varen de Doca Alcantara in en meren af. De havenmester heeft net als de brugwachter pauze. Wij ruimen op en pakken de fietsen. Eerst maar eens lunchen aan de wal. Dit cafeetje aan de haven heeft vrije wifi. Ik zit er nu ook. Die middag lekker gefietst langs de Taag (vrijliggend fietspad, weliswaar met hindernissen), Torre de Belem van de ander kant bekeken en ook het scheepvaartmuseum bezocht. Jammergenoeg weinig te zien van de vele interessante ontdekkingsreizen van de Portugezen. Zij waren de Hollanders voor op veel plekken, maar wij verdreven ze uit nogal wat locaties en gingen ook verder. Portugal heeft als klein landje toch het Portugees in Brazilië gebracht. Dat is ons in Indonesië met het Nederlands niet gelukt. Die avond eten we in een van de vele cafe's aan de rivier. Die zijn meestal ingesteld op de cruisepassagiers, maar wij vinden een leuke zaak met live muziek. Ik ben tenslotte jarig vandaag! Je ziet overigens als je hier op het terras zit te typen de leukste mensen voorbij lopen, onderweg naar de "Adventure of the Seas", een supergroot cruiseschip. Je haalt ze er zo uit, de dikbuikige op gympen lopende en met camera's omhangen Amerikanen. Daarachter de hijgende dames, al even dik hun troffeëen van de dag in tasjes voortzeulend. Het is inmiddels 19 juli. Nog een bijzondeer feit. Wij liggen in een haven niet ver van die prachtige hangbrug. Dat betekent dat er een constant soort gezoem op de achtergrond te horen is. Doet me denken aan de film Birds van Alfred Hichcock. Overigens lijkt het ook op de honderdduizenden muggen die we in 1995 op een stille avond hoorden in Denemarken boven een door de zon verwarmde pier. Het geluid van de brug wordt regelmatig overstemd door de landende vliegtuigen. Dan zijn er nog de treinen op en onder de brug en je hebt een kakofonie van geluid. In de boot hoor je het gelukkig niet. Wij gaan de oude stad bezoeken en nemen de bus.
Op mijn 62e verjaardag gaan we ankerop richting de ingang van de Taag. De pilots wijzen op grote gevaren tijdens harde wind en stroomomstandigheden (Reeds en Imray zijn allebei Engels, dus altijd van de voorzichtige), maar wij varen super relaxed langs het zoveelste fort de brede riviermond binnen. Als je al die forten ziet leven we toch wel in een ontspannen periode. In vroeger eeuwen moest er in West Europa nog veel verdedigd worden. Vandaar de forten aan de havens of riviermonden in Engeland, Frankrijk en dus ook in Spanje en Portugal, waterlinies en vestingen in Nederland en op steile heuvels gebouwde plaatsen aan andere kusten (Ramatuelle in Zuid Frankrijk bv). De zeemist kondigt zich al weer aan in de verte en de Taag vormt een trekgat, waar de wind lekker doorheen jaagt. Wij genieten intussen van de werkelijk schitterende binnenkomst. Hier is mijn broer Henri al in 1987 met zijn eigengebouwde tweemaster met vrouw en drie kinderen binnengevaren onderweg naar Brazilië. Aan bakboord zien we eerst het supermoderne gebouw van de loodsen, dan het superromantische fort Torre de Belem (Disney heeft dit als voorbeeld gebruikt denk ik) en daarachter de imposante hangbrug (Ponte 25 de Abril), waar zelfs de J Class boot met 50 meter mast gemakkelijk onderdoor kan. We varen de Doca Alcantara in en meren af. De havenmester heeft net als de brugwachter pauze. Wij ruimen op en pakken de fietsen. Eerst maar eens lunchen aan de wal. Dit cafeetje aan de haven heeft vrije wifi. Ik zit er nu ook. Die middag lekker gefietst langs de Taag (vrijliggend fietspad, weliswaar met hindernissen), Torre de Belem van de ander kant bekeken en ook het scheepvaartmuseum bezocht. Jammergenoeg weinig te zien van de vele interessante ontdekkingsreizen van de Portugezen. Zij waren de Hollanders voor op veel plekken, maar wij verdreven ze uit nogal wat locaties en gingen ook verder. Portugal heeft als klein landje toch het Portugees in Brazilië gebracht. Dat is ons in Indonesië met het Nederlands niet gelukt. Die avond eten we in een van de vele cafe's aan de rivier. Die zijn meestal ingesteld op de cruisepassagiers, maar wij vinden een leuke zaak met live muziek. Ik ben tenslotte jarig vandaag! Je ziet overigens als je hier op het terras zit te typen de leukste mensen voorbij lopen, onderweg naar de "Adventure of the Seas", een supergroot cruiseschip. Je haalt ze er zo uit, de dikbuikige op gympen lopende en met camera's omhangen Amerikanen. Daarachter de hijgende dames, al even dik hun troffeëen van de dag in tasjes voortzeulend. Het is inmiddels 19 juli. Nog een bijzondeer feit. Wij liggen in een haven niet ver van die prachtige hangbrug. Dat betekent dat er een constant soort gezoem op de achtergrond te horen is. Doet me denken aan de film Birds van Alfred Hichcock. Overigens lijkt het ook op de honderdduizenden muggen die we in 1995 op een stille avond hoorden in Denemarken boven een door de zon verwarmde pier. Het geluid van de brug wordt regelmatig overstemd door de landende vliegtuigen. Dan zijn er nog de treinen op en onder de brug en je hebt een kakofonie van geluid. In de boot hoor je het gelukkig niet. Wij gaan de oude stad bezoeken en nemen de bus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten