9 juli Van Bayonne naar Porto

De volgende morgen staan we op tijd op. Van Bram en Rita van de Fuga uit België horen we over de nieuwe haven van Porto. Aangezien Peter en Josine daar al zijn met hun camper, besluiten we om maar meteen door te trappen naar Porto. Dat is wel 70 mijl, maar de zee is vlak en de zwakke wind nog altijd noord. Bij La Guardia (zal wel bewaker zijn) passeren we de Portugese grens en gaat de van André gekregen gastenvlag in het want. Daarna wordt het saai. Recht naar het zuiden en steeds meer mist. Hier moet ook ergens een drietal zeeslangen dobberen, die energie opwekken uit de golfbewegingen. Nooit gezien. Wel een giga windmolen. De diesel draait al 9 uur als we de rivier Douro opdraaien. In de plots wordt deze riviermonding als gevaarlijk omschreven. Vandaag is het rustig en concentreren wij ons vooral op de dieptes en de in alle ingangen voorkomende drempel. Gelukkig is het bijna hoogwater. In de Douro Marina worden we welkom geheten door twee jongemannen, die de boot vastleggen naast de Fuga. Die is al een uurtje binnen. We bellen meteen naar Peter en Jos en niet lang daarna staan ze op de kade. Het wordt een warm weerzien en ook heel gezellig. Na diverse borrels pakken we de fietsen (P&J ongevouwen) en gaan op zoek naar een eettent. Nou het had een tent kunnen zijn, zo simpel maar onwijs oorspronkelijk was dat eethuisje. We fietsten er eerst langs. Alle vier zagen de man op straat sardientjes bakken en dachten: dit is het! Er werd een houten tafel voor het kapelletje van Dom Jesus gezet en wij wilden niet meer verder. Eerst nog de stoelen naar de straat gericht met uitzicht over de Douro en de stad Porto. Ik zag er onmiddellijk een stempeltafeltje in met twee goedwillende dames, die de veelvuldig passerende hardlopers en fietsers aan een stempel wilden helpen noodzakelijk voor het behalen van de medaille.... Het werd heel gezellig en de sardientjes met aardappeltjes waren heerlijk. Onze kleren mochten in de was, want we zaten wel in de rook van het openluchtfornuisje. In het donker fietsten we tussen de diverse groepjes stevig trappende trimfietsers weer naar boot en camper terug.