14 juli Ravijnen en dolfijnen onderweg naar Peniche

Voor we vertrekken nog even diesel tanken. De kar verbruikt nog geen drie liter per uur, maar er is toch al weer 97 liter opgestookt. We moeten wachten op de pompbediende, die z'n roes uitslaapt. Na het tanken nog gauw wat boodschappen gedaan in de overdekte markt waar Erik Zindel ons op wees. Lekker verse spullen voor heel weinig. Vandaag het zelfde liedje: lezen, poetsen van de boot, uitkijken naar visstaakjes, beetje eten en constant navigeren. Waar zijn we en kunnen we hier veilig verder is een tweede natuur geworden. En ook al is het vlak water, zodra we naar voren gaan een zwemvest aan. De eentonigheid wordt overigens plezierig onderbroken door een schooltje dolfijnen dat dartel rond de boot speelt. Moeilijk op beeld vast te leggen trouwens. Een andere afleiding wordt gevormd door een onderzees ravijn. Je ziet het alleen op de plotter, maar als je de dieptemeter steeds ziet wegzakken van 20 naar 135 meter en dan onheilspellend bliepen bekruipt je toch het gevoel dat er diep onder je iets zit. Mary vraagt of er geen draaikolken zijn. We varen op de flank van een ravijn op ongeveer 450 meter en het gat loopt door naar 1300 meter. Ik merk op dat hier best wel eens walvissen kunnen zitten. En om Mary nog een beetje te plagen vraag ik of zij ook het gevoel heeft dat we door een soort dal varen. Het lijkt wel of het water rondom ons zeker 4,5 meter hoger is. Mary krijgt de rillingen. Stel je voor dat je niet langs een onzichtbaar ravijn, maar een berg van 1300 meter vaart op zo korte afstand. Dat moet een mooi gezicht zijn. Het effect van het ravijn is merkbaar in de golven. Die worden onregelmatig en je ziet overal grote vlakke platen van door de Golfstroom omhooggeperst water. Een paar mijl verder is alles weer rustig. Mary ook. We varen om de volgende kaap, waar de dikke zus van Old Harry (bij Poole in Zuid Engeland) staat. Het is zondag. Er is geen havenmeester. Wel een ontvangstcomite van boaties (in dit geval Peter en Durdane van de Lazy Duck), die even later gezellig aan boord zitten voor een borrel. Zij varen al anderhalf jaar rond, bezochten o.a. Ijsland en gaan nu naar het Suriname. Wat later sluiten zich ook nog Mike en Adrien (ook in Tasmanië geweest!) uit Engeland zich aan. Zij voeren van de Engelse Oostkust in één keer naar Bayonne en moeten deze week in Gibraltar zijn. Je gaat zo wel redelijk hard door je Heinekenvoorraad, maar het is heel gezellig. Zelfs de douanière (hoe ze heette?) sluit zich aan en heeft niet alleen hele varhalen, maar drinkt gerust een biertje mee. Pas om 10.30 uur warmen wij het restant van gisteren op om kort daarna in diepe slaap te vallen. De volgende dag slapen we uit en blijven we in Peniche. Een best mooi plekje. Ooit ook gebruikt door de Phoeniciërs als havenstad en volledig ommuurd eiland. Het is nu vooral een vissershaven, maar ook het toerisme brengt hier geld in het laatje. Morgen verder richting Lissabon.