vrijdag 30 augustus 2013

t/m 27 augustus 2013 Blog- en Havenstories

Deze tekst schrijf ik deels op de luchthaven van Alicante. Daarheen rijdend met de bus (€2,80 voor een half uur prima OV) zien we weer een donkere lucht boven dde luchthaven. Gisteren schijnt het hier wit geweest te zijn van de hagelstenen. Tijd om weg te gaan! Zoals je misschien hebt gemerkt staat nergens waar de boot precies ligt. Dat is een gevolg van het feit dat uit de statistieken van de blog blijkt dat deze ook in Oost Europese landen wordt gelezen. Ik geef daarom liever geen hints over de verblijfplaats van onze boot. Die statistieken zijn trouwens ook wel leuk. Er blijkt natuurlijk uit dat de blog het meest in Nederland wordt gelezen, maar nogal wat andere landen doen ook mee. Kan familie zijn, kan ook een blogsurfer zijn, maar als er 50 hits uit Oost Europa zijn stel je toch de vraag waarom. Gemiddeld zijn er zo’n 70 hits per dag en het totaal zit nu al boven de 6000. Daar sta ik zelf wel een beetje versteld van. Sommige volgers kijken elke dag even waar we uithangen en een enkeling doet dat ook via een App van Navionics, waarmee je ons over de kaart kunt zien varen dankzij het automatische identificatie systeem AIS. Dat staat nu dus uit. We hebben de laatste paar dagen besteed aan het schoonmaken van de boot. Dat lijkt niets bijzonders, maar in een temperatuur van 30 C. en meer is dat nog een hele onderneming. We doen elke dag een beetje en nemen ook de tijd om te zwemmen, douchen op het achterdek, even een rondje varen met de bijboot en fietsen langs de sterrassen en vooral de achterafstraatjes. Na drie maanden zeilen wil je voorkomen dat beestjes de overhand gaan krijgen. We hebben van beestjes, afgezien van de muggen waarvan ik er elke nacht wel een paar dood sla nadat ze me wakker hebben geprikt, nog geen last van maar je kunt het beter voor zijn. Terwijl we schoonmaakwerkjes doen valt er van alles waar te nemen. De siësta wordt echt serieus genomen. Als je rond drie uur naar de vuilnisbak (afvalscheiding wordt zowel in Spanje als Portugal serieus aangepakt) loopt is er geen mens te bekennen. Ook het havenkantoor is dicht. Over andere boten valt daarentegen genoeg te melden. Zo ligt er een Spaans motorjacht van 72 voet tegenover ons. Aan boord een ouder echtpaar met 5 man personeel. Elke morgen wordt het ontbijt klaargezet op het achterdek, dat met een mooi gordijn schaduwrijk is gemaakt. Meneer leest z’n krantje. Hij zal z’n aandelen willen bijhouden. Mevrouw belt als ze iets nodig heeft met een belletje dat klinkt als zo’n bel op de counter van een hotel. Daar komt de juffrouw al aan met de marmelade. Intussen wordt de boot door de dekknecht weer schoongemaakt. Gisteren na een rondje varen is de hele boot afgesopt. De zijkanten worden zoutvrij gespoeld en na het soppen worden alle rvs onderdelen gezeemd. Vandaag alleen even dauwen met een lange stok met zemen er aan. Wat later gaat het stel van boord via de elektrisch uitschuifbare loopplank. Als ze weg zijn wordt de klassieke muziek veranderd in een meer op de bemanning afgestemd genre. Op een wat ouder klassiek zeiljacht ontvangt de al even klassieke wat gezette eigenaar twee Braziliaans lijkende jonge vrouwen. De schaars geklede dames geven eerst een modeshowtje en verdwijnen daarna met de man onderdeks. Ik neem aan dat ze daar niet zijn om de vloer te boenen. Naast ons ligt een mooie snelle boot ingericht voor het vissen op tonijn. Elke dag komt er een man de boot inspecteren, van vers water voorzien, proviand aan boord brengen en waar nodig schoonmaken. Zondag komt de eigenaar met z’n vrouw en gaan ze een eindje varen. Diezelfde dag zijn ze weer terug, net als vele andere vaste liggers. Even varen, wat ankeren en terug in de eigen vertrouwde haven. En vertrouwd is ie, want 24 uur per dag bewaking. Bovendien altijd hulp van één of twee havenmensen bij het afmeren. Nog een plaatje van de visjes die, constant en 'snachts goed hoorbaar, aan de boot knabbelen om de aangroei er af te halen. Het geluid lijkt een beetje op een losliggende elektriciteitskabel die knettert. Ik hoop maar dat ze alleen de algen er af eten. . Intussen, hier op de luchthaven, moeten wij in de rij gaan staan om richting Amsterdam te vliegen. Even een break van onze reis om de broodnodige contacten met de kinderen en kleinkinderen op peil te houden. Dat moet ook wel want na drie maanden gaan de oma- (en eerlijk gezegd ook de opa-) hormonen opspelen. We zien wel fotootjes en video’s en af en toe wat contactjes via Facetime, maar niets kan het lijfelijke contact vervangen. t/m 30 augustus 2013 Heerlijk om weer bij de kinderen te zijn Nick komt ons om 01.00 uur ophalen van Schiphol. Zes uur later moet hij zich al weer melden om als piloot een 747 naar Sjanghai te vliegen. Het weerzien met kinderen en kleinkinderen is heerlijk. We kunnen gelukkig Klaas, Hiske en Tobias nog zien voor zij met vakantie gaan. We spelen toeristje in eigen land en gaan ook nog naar het prachtig gerestaureerde Rijksmuseum. Donderdag 29 augustus komen alle kinderen bij Marleen in Naarden, waar we lekker eten en veel bijkletsen. Het is lekker weer, dus heerlijk buiten op het terras (ja aan de haven dus). Deze week nog wat bezoekjes links en rechts en afspraken over Dordt in Stoom, waarvan de sponsoring weer rond moet komen. Tot over een paar dagen.

1 opmerking:

  1. Wij wensen jullie heel veel plezier met kinderen en kleinkinderen! We kunnen ons heel goed voorstellen dat die hormonen erg opspelen. Geniet van de tijd in Nederland.

    Froetjes,
    Jos en Koert

    BeantwoordenVerwijderen