10 augustus 2013 Gibraltar (Eur) t/m Ceuta (Afr)

Op 7 augustus zijn we met Anita en Frans op de fiets naar Gibraltar gegaan. Zij zijn hier al verschillende keren geweest en willen ons wegwijs maken. Eerst moeten we de grens over. Daar merken we dat de politici gebruik maken van de slappe tijd voor de kranten. Gebral tussen de Spaanse en Engelse politici over het al lang durende schijnconflict over de soevereiniteit van Gibraltar. De Engelsen maken een extra rif ter bescherming van hun kust of tegen terrorisme. De Spaanse minister van buitenlandse zaken grijpt dit aan voor een zomerrel. Ze doen een stiptheidsactie aan de grens en verbieden het vliegen naar Gibraltar door het Spaanse luchtruim. Het gevolg is een kilometerslange file aan de grens (elke dag komen 7000 Spanjaarden werken in Gibraltar) met honderden toeterende auto’s en duizenden claxonnerende scooters. Zij en de gestrande toeristen zijn de dupe van een rel om niets. De Spanjaarden hebben immers veel belang bij de aanwezigheid van zo’n toeristisch centrum. Bovendien hebben ze zelf ook zo’n enclave. Ik tik dit verhaaltje in Ceuta een Spaans belastingparadijs-eilandje aan de Marokkaanse kust. We fietsen slingerend om de auto’s met vanwege de hitte openstaande en openslaande deuren en bereiken de grensposten. Veel gebral maar verder geen probleem. Die grenswachten hebben de stiptheidsactie niet zelf verzonnen, maar pikken er wel zo vaak een auto of (brom)fiets uit dat de hele boel opstroopt. Wij kunnen redelijk vlug verder. Eerst de landingsbaan van het vliegveld kruisen. Als we halverwege zijn horen we dat de baan snel moet worden vrijgemaakt. Even later land er inderdaad een vliegtuig. Direct daarna gaan de door militairen bewaakte hekken weer open en kan de stroom toeristen weer verder. Wij belanden al snel in een van de mooie marina’s voor een drankje. Daarna over de hoofden lopend door Mainstreet. Hier slentert de meute langs alle parfum en elektronicazaken in de hoop nog een leuke belastingvrije aankoop te kunnen doen. De meeste zaken worden gerund door Pakistani of Iranezen. Frans scoort een mooi leren motorjack, Anita een walky talkysetje en Mary een mooie kleine Nikon. We vieren de aankoop bij de volgende marina, waar we bediend worden door een zeer brits sprekende juffrouw. Ik vraag haar natuurlijk omstandig hoe je butter uitspreekt. We fietsen terug en ik neem meteen een duik in de erg schone haven van Linea om af te koelen. Het is bloody hot, maar met even zwemmen koel je lekker af. We genieten van de douche op het achterdek. Nooit gemist, maar nu we eenmaal douches hebben willen we niet meer zonder. Ons loungebankje staat naast de landingsplek waar twee Queen Mary’s ooit aan wal zijn gestapt. Nu zit mijn eigen queen Mary hier een drankje te doen. Op 8 augustus gaan Mary en ik de rots op. Na de fietstocht bereiken we de gondels naar de 340 meter hoge top. Daar staan ook taxibusjes die een tour aanbieden: rijden naar de top, een grot bezoeken en ook stoppen op enkele uitzichtpunten. De gondel kost €20 pp en daarna moet je alles lopen en andere attracties apart betalen. Het busje kost €28 pp inclusief leuke uitleg over Gibraltar door een enthousiaste chauffeur. Als het busje eenmaal is volgepropt met een Ierse familie, een Spaans stelletje en wijzelf gaat het in hoog tempo naar boven over steile en hier en daar on-Engels linke weggetjes. De kleinste stuurfout zou tot een ramp kunnen leiden. Ze rijden hier overigens rechts. En er zijn zo’n 80 bestelbusjes. Allemaal wit. Handig als je tussen twintig andere busjes je eigen busje moet vinden. We hebben veel geluk met het weer. Toen we hier naar toezeilden was het nevelig. Gisteren was het super vochtig, bijna mistig. Vandaag is het nagenoeg helder. Dat leidt tot mooie vergezichten. We zijn enthousiat ook over de grot en het bezoek aan de aapjes. Heel rustige beestjes en niet die brutaaltjes waarvoor we werden gewaarschuwd. Die apen worden overigens een probleem. Steeds vaker gaan ze de berg af. Een keer een foutje maken wordt nog over het hoofd gezien. Recidivisten laat men inslapen. Naar mijn idee lopen er overigens nog zat apen rond in de straten beneden. We eten wat op de plek waar we gisteren een glaasje dronken. Daar vlak bij is Ivy’s Pier en ook een O’Reily’s bar. Ik zal de fotootjes nog naar de gelijknamige familie’s in Australië sturen. Terug bij de haven probeer ik nog een gasfles te wisselen in Linea en een dongel te kopen om aan boord te kunnen internetten. Het eerste lukt. De dongel moet besteld worden. Niet dus. De volgende morgen hebben we niet veel haast. De wind is flink aangetrokken en er hangt een dikke wolk aan de Rots. Dat lijkt wel een wolkenmaker. Aan de oostkant is het helder en bovenop de rots zie je wolken ontstaan, die tot kilometers ver wegwaaien. Het lijkt bovenaan te stormen. Op een gegeven moment ziet de wolk er uit als een vliegende schotel die aan een dockingstation hangt. Flying soucer! (hier hoort de foto van the Rock met een vliegende schotel....) Na de middag maken we los en gaan goedkoop tanken in Gibraltar. We hebben extra mazzel. De olieprijzen zijn weer wat gezakt en we tanken voor €0,82 per liter! Dat is nog niet de helft van de prijs in Numansdorp. De diesel verbruikt 2,8 liter per uur. Niet verkeerd als je zo vaak moet dieselen. Die middag kunnen we gelukkig weer eens lekker zeilen. De wind is pal oost en we besluiten een bezoek te brengen aan de Spaanse enclave Ceuta aan de Afrikaanse kust. Dat is 17,2 mijl varen vanuit Gibraltar. Eerst langs de Rots zelf! Tussen de geankerde schepen krijgen we valwinden van wel 30 Knopen te verduren. Gelukkig had ik al een rif gezet en was de genua niet uitgerold. Later zakte de wind geleidelijk terug naar zo’n 14 Knopen. Achterom kijkend zagen we nog heel lang het karakteristieke beeld van Gibraltar, maar nu met een wolk in de vorm van een pet. Onderweg nog wat dolfijnen gezien, maar niet te filmen. De Afrikaanse kust doemt langzaam op uit de nevel. Ceuta is een betrekkelijk stille haven, waar wij onze boten tegen de kade moeten meren met een ankerlijn vanuit het midden van de haven. De havenmeester is erg behulpzaam en we kunnen gelukkig gebruik maken van een “lazy ancor”, dat wil zeggen er ligt al een lijntje klaar dat is verbonden met een zwaardere lijn, die op een betonblok zit. We kunnen meteen onze loopplan uitproberen. Kan ik ook iets terugdoen voor Anita, want zij heeft me uitgelegd hoe ik de foto’s kan verkleinen zodat ik niet zo lang op het downloaden hoeft te wachten. Bovendien tik ik nu op de boot het verhaaltje in een blogbestand. Dat gaat straks bij McDonalds (gratis Wifi) op het net. Ik hoop echt dat het werkt. Mary, toch in Afrika! Maar wel in een Spaanse enclave. Vandaag Ceuta bezocht. Een leuk plaatsje, maar niet te vergelijken met Gibraltar. Terwijl we door de winkelstraat wandelen wordt de een na de andere winkel gesloten. Siësta. Alsof er nog niet genoeg winkels permanent gesloten zijn. Er is wel een heel mooi casino, met een giga buitenzwembad. Wij gaan naar de mac en komen daar straks terug om dit verhaal te kunnen downloaden op de blog. Ik krijg trouwens leuke reacties op m’n geschrijf. Beschouw het ook maar een beetje als een digitaal dagboekje. Morgen nemen we afscheid van Frans en Anita. Zij gebruiken de oostenwind om terug te varen naar Portimao en wij gaan aan de wind oversteken richting Malaga. WE krijgen nog een aantal dagen oostenwind en zien wel waar we uitkomen. Tot dan! NB. Teksten lijkt goed te gaan. Foto's komen niet door, die moest ik nog een keer apart uploaden. WE leren onderweg. Grt.