21 Augustus Blauwvoet vliegt naar Mar Menor

20 augustus 2013 Gisteravond was het inderdaad drukker in d stad, maar we kwamen niet verder dan het mooie restaurant aan de haven. Lekker buiten gegeten op een speciaal voor ons vrijgemaakt plekje in de verkoelende wind. Vanmorgen nog een klein rondje Cartagena gedaan. Kadootjes gekocht, printerpapier en een waterslang. De slangen hebben hier allemaal verschillende aansluitingen en onze als een brandweerslang oprolbare slang past meestal niet en is vaak te kort. Bij de plaatselijke Verboom en de Meer 20 m slang voor minder dan de helft in een watersportwinkel. Het museum wordt niks, want er is net een lading toeristen van een Noors cruiseschip gelost. Overal rijen dikbuikige cruisetoeristen. In de haven kennis gemaakt met de bemanning van een prachtige Schotse klassieker. Het door Fyfe gebouwde jacht uit 1942 is voor 4 ton opgeknapt, maar lekt nog steeds overal. De bemanning moet de boot naar Monaco brengen. Daar zullen ze meedoen in een race voor klassiekers. Wat Leo Aarens ook heeft gedaan denk ik. Deze boot lijkt met 53 voet wat groter. Ze vertrekken gelijk met ons. Eenmaal buiten de beschutting van de haven blijkt de oostenwind, mede door het kaapeffect weer tot 5 Bf te zijn aangetrokken. Wij moeten alsnog de buiskap opzetten, want er dreigt wel af en toe een zeetje over het dek te waaien. Afgezien van af en toe zo'n kletsgolf, die over het voordek waait, vaart de boot gelukkig behoorlijk droog. Uiteraard probeer ik aan de mensen van de klassieker te laten zien dat zo'n plastic bak ook aan de wind kan zeilen en dat lukt aardig. We lopen vrijwel even hard. Blij met deze afleiding, want het hakt er nog behoorlijk in met dik 20 knopen wind op de kop. We varen met één rif en een flink gereefde fok. De Engelsen hebben zelfs de kluiver bijstaan, maar ook een gereefd grootzeil. De wind zwakt wat af en de genua kan helemaal uitgerold. Wat een kracht staat er op! Zomaar uitrollen kan je je vingers kosten, dus Mary laat eerst de schoot vieren om druk uit het zeil te halen. Na enkele keren overstag pak ik kennelijk een heel mooi rak bij Cabo de Palo en zeil de competitie naar de horizon. We zien ze niet meer terug. Zelfs niet op de AIS. Iemand zoekzeilen noem je dat toch? We zijn even in verwarring over de bestemming. In de Navionics kaarten van de plotter en ook op de Ipad staat dat wij niet naar binnen kunnen naar Mar Menor, een lagune zo groot als de Grevelingen waar we willen ankeren. Dan moeten we of verder varen of ankeren bij Saba. Saba, ja het ligt er echt en wij gaan er ankeren. Het is Isla Grossa, maar we worden aan lij van het eiland in vloeiend Spaans weggeschreeuwd door een soort parkwachter. Of vanwege de mooie bodem hier of misschien vanwege kabels op de bodem. We besluiten toch maar naar Puerto Thomas Maestre te varen, want inmiddels heeft de Med Pilot van 13/14 uitkomst gebracht. Het kanaal naar de lagune is gebaggerd tot minimaal 3,5 meter. Als een haas, maar heel scherp lettend op de dieptemeter, varen we naar binnen om net op tijd als laatste door de geopende brug te kunnen varen. De diepte blijkt mee te vallen, maar hier en daar is het kantje boord. We kiezen ligplaats met Wifi in een overvolle haven en eten aan boord omdat we te moe zijn om nog op pad te gaan. 21 augustus 2013 Vandaag vroeg op om voordat de hitte toeslaat het zout van de boot te spoelen met de nieuwe slang. Daarna wat internetadministratie bijwerken en later het meer op. Kunnen we ankeren dan doen we dat en varen morgen naar Torreviego. Zo niet dan liggen we hier vanavond weer.