De volgende morgen is het al vroeg warm. Nee, om 09.30 uur is het al heet. We zien luchtspiegelingen aan de horizon. Eerst zwemmen. Geen kwallen. Mary serveert ondanks de warmte verse warme broodjes. Heerlijk! Na het ontbijt in de kuip willen we gauw naar open zee. Om daar te komen moeten we door het kanaal en wachten op een brugopening.
.JPG)
.JPG)
De brug draait netjes op tijd (elk even uur tussen 08.00 en 20.00 uur) en voorzichtig schuiven we naar buiten. Het blijft oppassen tot de laatste boei. Soms is het 3,5 meter en soms maar 2,4 meter. Varend langs wat wij Saba noemen zetten we zeilen en varen dan op het gemakje richting Torrevieja. Dat doen we voor de wind afkruisend op een zuid oosten wind. We zien eindelijk meer boten op het water en ook volle havens. Zou het nog druk worden?Onderweg passeren we een visfarm, die ons doet denken aan de fishfarms in Tasmanië, waar we met mijn neef Matthew en zijn vrouw Sally voeren. Onderweg ziet Mary weer een vliegende vis. Ik had er al eerder enkele zien gaan. Heel bijzonder. Je denkt eerst aan een laagvliegende vogel tot je ziet dat het ding van golftop naar een 20 meter verder gelegen volgende golftop vliegt. Over vissen gesproken. We hebben al een paar keer een heel bijzondere vis gezien. Ik denk dat het een zonnevis is, maar kan het nog nergens nagaan. Het lijkt op een grote ronde kaas, grijsachtig wit, met een gezicht aan één kant en een halve staartvin, waarmee het beest zich voortbeweegt. De vin gaat heel traag heen en weer en aan de beide zijkanten van de “kaas” zitten stabilisatie vinnen, waarmee het schepsel enigszins kan manoeuvreren. Iedere keer lijkt het beest, met een diameter van circa 50 cm, zich te laven aan de zon en verdwijnt in de diepte als het ons ziet. Na een heerlijk rustig en relatief kort stukje van 22 mijl zeilen bereiken we Torrevieja. Daar krijgen we (tegen betaling van €53) in de toegenomen wind een plekje op de kop van een pier. ’s Avonds lopen we nog een stukje langs de havens en merken dat geen van de Wifizenders werken, ook niet die van deze haven.
.JPG)
.JPG)
.JPG)
De brug draait netjes op tijd (elk even uur tussen 08.00 en 20.00 uur) en voorzichtig schuiven we naar buiten. Het blijft oppassen tot de laatste boei. Soms is het 3,5 meter en soms maar 2,4 meter. Varend langs wat wij Saba noemen zetten we zeilen en varen dan op het gemakje richting Torrevieja. Dat doen we voor de wind afkruisend op een zuid oosten wind. We zien eindelijk meer boten op het water en ook volle havens. Zou het nog druk worden?Onderweg passeren we een visfarm, die ons doet denken aan de fishfarms in Tasmanië, waar we met mijn neef Matthew en zijn vrouw Sally voeren. Onderweg ziet Mary weer een vliegende vis. Ik had er al eerder enkele zien gaan. Heel bijzonder. Je denkt eerst aan een laagvliegende vogel tot je ziet dat het ding van golftop naar een 20 meter verder gelegen volgende golftop vliegt. Over vissen gesproken. We hebben al een paar keer een heel bijzondere vis gezien. Ik denk dat het een zonnevis is, maar kan het nog nergens nagaan. Het lijkt op een grote ronde kaas, grijsachtig wit, met een gezicht aan één kant en een halve staartvin, waarmee het beest zich voortbeweegt. De vin gaat heel traag heen en weer en aan de beide zijkanten van de “kaas” zitten stabilisatie vinnen, waarmee het schepsel enigszins kan manoeuvreren. Iedere keer lijkt het beest, met een diameter van circa 50 cm, zich te laven aan de zon en verdwijnt in de diepte als het ons ziet. Na een heerlijk rustig en relatief kort stukje van 22 mijl zeilen bereiken we Torrevieja. Daar krijgen we (tegen betaling van €53) in de toegenomen wind een plekje op de kop van een pier. ’s Avonds lopen we nog een stukje langs de havens en merken dat geen van de Wifizenders werken, ook niet die van deze haven..JPG)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten