1 oktober 2014 Uitrusten in een zeilparadijs

Wat een weelde! Na enkele flinke donderklappen en regenbuien in Lefkas is het weer nu geheel afgestemd op rustzoekers. Ondanks de waarschuwingen van Sellia Radio uit Zuid-Italië en Kerkyra uit Corfu over noordenwind 4 tot 5 Bf blijft het uitermate rustig. Goed om te ankeren en zwemmen bij een Venitiaans fort tegenover Ligia en later die dag (27 sep) afmeren in Nidri aan het kleine vlot van Hotel Armonia.

Daar ligt de “Michi” van Jan en Elaine. We gaan uit eten om ons hernieuwde contact te vieren. De volgende dag vertrekt de “Michi” omdat de vader van Elaine haar hulp nodig heeft.

Fact of life. Je kunt hier genieten, maar bent nooit los van de thuisbasis. Die dag zien we ook Jaap en Diana van de “Kiara”. Zij liggen in Nidri aan de kade en zijn al een beetje onderweg naar de winterstalling in Preveza. Hun Dufour 38 is nog altijd te koop.

Een dag later ontmoeten wij Jan en Antoinette, een Nederlands stel dat al 15 jaar op Corfu woont. Na de verkoop van zijn bedrijf in Nederland konden ze het toch niet laten en nu runnen ze een onderhoudsbedrijfje voor boten. Terwijl we met hen praten passeren Bartjan en Berna (mee opgezeild tussen Crotone en Santa Maria de Leuca). Die gaan Nidri verkennen en zijn voor het eerst in deze contreien. We hopen ze later nog te zien om een visje op de Cobb te eten. Later die dag (29 sep) varen we op ons dooie gemak naar de Desimi Bay, waar we ankeren en lekker zwemmen.

De wind blijft mak en we slapen als een blok. Dinsdag weer anker op, geholpen door de herrie van de eerste aannemer, die een nu al gesloten restaurant met drilboren onderhanden neemt. Ja, nu al merk je dat, ondanks de nog talrijke flottielje boten, het seizoen ten einde loopt. We bekijken de Papanikolis grot. Het is heel rustig weer dus het anker gaar er in op ca 30 meter vlak bij de grot. Zodra we daar liggen komen er meer boten, maar niemand waagt het te ankeren. We gaan eerst met de bijboot roeiend naar binnen en later nog een keertje zwemmend. Supergaaf, maar als polderjongen denk je wel aan het voor jou onbekende risico van een instortende grot of een vallend stukje steen van 100 kilo……. Niets gebeurd gelukkig en ook het anker en de neuringlijn kwamen ongeschonden boven.

We vervolgen onze weg op de fok naar Kalamos, één van de eilanden in de Ionische Archipel. In het kleine haventje vinden we, met behulp van de lokale havenmeester/restauranthouder George, een zg “stern to” plek (anker op 45 meter in de modder en achteruit naar de kant). George geeft aanwijzingen als een volleerde politieagent en steekt daarna z’n reclameboodschap af: “Welcome in Kalamos, I am George, I have a restaurant with Wifi and showers and I will be happy to serve you there as wel”. Na een korte verkenning van het plaatsje hebben we ondanks waarschuwingen van onze Duitse buren (maar die kregen mogelijk andere gerechten) heerlijk witte Snapper en Gamba’s gegeten. Onze Zweedse buren, Thomas en Irene voeren ook in 2013 naar the Med, kwamen nog even aan boord voor een glaasje. Hij had een zeer been als gevolg van een motorongeluk en trouwde daarna ook een verpleegkundige. ’t Kan verkeren.

Vandaag lekker blijven liggen in Kalamos. Heerlijk rustig plekje zolang er niet te veel charterboten binnenvallen. De eerste twee van deze dag zijn Hollanders. Onze nieuwe buren Kees en Marja den Besten uit Krimpen aan de Lek. Ze varen al weer 7 jaar met hun Grand soleil 46 “Dolce con Brio” in the Med en hebben nota bene aan steiger B van onze zeilvereniging De Kil gelegen! Kees wist nog dat wij een Spirit 36 hadden. We lopen een lekker stukje omhoog het dorpje in. Goed voor de beentjes! Dit eiland is in 1953 ook zwaar getroffen door een aardbeving met kracht 7,5 op de schaal van Richter. Veel huizen vertonen nog de sporen van die beving en het oude hoofdplaatsje Porto Leone is nog steeds verlaten. Van de paar duizend bewoners zijn er nu nog maar zo’n 250 over. Veel huizen kunnen wel een opknapbeurtje gebruiken. Terug in de haven blijkt dat die weer stampvol ligt. Opvallend veel Nederlanders, maar ook Duitsers en Engelsen. En heel vaak hoor je: “Waarom in de regen varen als het hier zo lekker is?”. Komt er een volgende volksverhuizing op gang met zeilende pensionado’s?