6 oktober 2014 Al 41 jaar samen onder de zon èn in de regen

Op 2 oktober varen we van Kalamos naar Kefalonia. Voor wij vertrekken vaart ook de "Lone Shark", de tegenstander van de Round lefkas race, de haven uit.

We hebben app-contact met Bart en Berna en zij zullen ons ontmoeten in Fiskardo op Kefalonia. Gisteren waren ze al bij de Papanicolis grot toen de motor er mee ophield. Ze zijn teruggezeild naar Nidri omdat ze problemen verwachtten met filters en dergelijke. Achteraf bleek de vlotter van de dieseltank vast te zitten. Zodra je op beschut water vaart wordt je minder scherp en blijk je zomaar een tank leeg te motoren en te geloven dat de tank nog vol zit. Gebeurt ons allemaal wel eens. Nooit volledig op instrumenten vertrouwen dus. Ook niet op weerberichten overigens, maar daarover straks meer. Na een uurtje motoren kan het zeil er weer op en we zeilen langs Ithaka zo naar Fiskardo. Daar is het redelijk druk, maar net als Bart en Berna (we komen vlak na elkaar aan) vinden we een mooie plek op een meter of 25 uit de kade. We laten het anker vallen en eenmaal tussen de andere boten roeit Bart onze lijn (50 meter drijflijn van Bas) naar de kant. Door de hitte bevangen laat ik het andere eind van de lijn uit m’n handen glippen…..en duik prompt te water om het weer te pakken. Het water is heerlijk en gelukkig ook helder.

We vieren het weerzien met een glaasje in de kuip van de “Ilyrian”. Daarna met de bijboten naar de kant voor een wandeling en hernieuwde verkenning. Die avond eten we, ook ter gelegenheid van ons 41 jarig huwelijk op 3 oktober, met z’n vieren heel gezellig en superlekker bij de Thai van Fiskardo.

Het is nog altijd lekker warm, maar de weerberichten voorspellen een naderend front met dikke buien en veel wind. Dan is Fiskardo, dicht bij zee en dus gevoelig voor de zeedeining, niet erg beschut. We gaan daarom lekker zeilend richting Meganissi, waar Vathy een veilige haven is met de voorspelde winden. Buiten lijkt het al even flink te gaan waaien als we ruim 8 Kn door het water scheuren, maar het blijkt een kaapwind. Later moet zelfs de motor bij. Stilte voor de storm? Ik tel deze dag ruim 70 boten in dit stuk water. Allemaal op weg naar de veilige havens bij Lefkas en Meganissi. Wij zwemmen nog even voor we de haven invaren en vinden daarna een mooie plek om de boten goed af te meren. We eten bij Stavros lekkere visjes en vieren nog eens onze huwelijksdag. Al 41 jaar samen in voor- èn in tegenspoed. De voorspelde wind komt niet. Die nacht niet en ook de volgende dag nog niet. Bart en Berna vertrekken al vroeg naar Preveza.

Berna’s vader van 93 gaat hard achteruit en ze willen terug naar Nederland. Na Erik’s intussen overleden vader en Elaine’s moeder lijkt het een trend. Terug voor onze ouders. Toch fijn dat onze thuisfronten maar op 3 uurtjes vliegen liggen…….Wij benutten deze extra mooie dag om de fietsen boven dek te halen en toeren lekker rond een stukje van het met mooie baaitjes afgezoomde eiland. ’s Avonds als het dreigt te gaan regenen, gaat de Cobb aan en eten we heerlijk verse sardientjes, gekocht van de Egyptische bemanning van een zeevisboot.

Heerlijk gegeten op Werelddierendag en Ankie’s verjaardag, onze schoonzus op Aruba. s’Nachts gaat het wel regenen, maar op zondag en maandag nog veel harder. Ook veel onweersbuien, maar hier weinig wind in tegenstelling tot Lefkas en Preveza, waar onze vrienden liggen. Maandag komen we nauwelijks van boord, maar vragen wel de Engelse buren, Tony en Carol om te buurten. Varen al 17 jaar hier, maar altijd een maand in het voor- en najaar. Ze hebben geen buiskap en moeten vrijwel de hele dag binnen zitten met deze regen. Als we even onder de bimini uit de regen zitten gaat het natuurlijk net hard waaien, regenen en onweren, zodat we alsnog naar binnen moeten. Na een uurtje is het weer gewoon regenachtig. Die dag passeren wel 5 onweersbuien ons, maar gelukkig geen thunderstorms zoals die op zee te zien en te horen zijn. Morgen moet het opklaren, maar donderdag is het Grieks weer. Zeggen ze.. Met Mary gaat het goed, al moet ze nog altijd haar rust nemen en bovendien heeft het weer (door de pillen denk ik) meer invloed op haar stemming dan ze zelf wil. Na regen komt zonneschijn. Vanavond broccoli met penne en ansjovis. Hm! Nog een paar plaatjes van vruchten bij ons alleraardigste bakkertje. Kalebassen bij de voordeur en granaatappels in de achteretuin. De bakker kwam zelf een paar granaatappels voor Mary plukken.

Als ik dit stukje op de blog zet gaat het zo hard onweren dat ik laptop, Ipads, camera’s, e.d. maar preventief in de oven, onze kooi van Faraday zet. Vannacht heeft het afwisselend gemot- en gestortregend en hebben we een hele serie onweersbuien over ons heen gekregen. Eén daarvan was een echte thunderstorm met veel wind, die uiteraard de wind 180 graden wist te verdraaien. De golven liepen nu de haven in en waren binnen een kwartier zo hoog, dat de boten als wilde paarden voor de start van een race naast elkaar aan de kade lagen te steigeren. Diverse buren in de weer met hun ankers en meerlijnen. De “Blauwvoet” deinde rustig op en neer. Die had ik gisteren al stevig verankerd. Mooi woord! Aan de kade gebruik ik altijd meerlijnen met schokdempende rubbers. Alles ging goed, maar je realiseert je opnieuw hoeveel kracht er in zo’n bui zit. Ik heb er niet voor geleerd, maar ik denk dat die grote bui zoveel energie bevatte, dat daarvan heel Griekenland, als je die energie zou kunnen opslaan, een jaar stroom zou kunnen trekken. Mary heeft een stukje film van de bui op Facebook gedeeld. Het regent nog altijd. Morgen zien we verder.