25 september 2014 Happy to be back in Lefkas!

Het is al ruim 3 maanden geleden dat ik jullie informeerde over het waarom van de “blogstilte”. Ik zet dit tussen aanhalingstekens omdat radiostilte een bekende kreet is en ik nooit van blogstilte heb gehoord. Een blog maakt ook geen geluid, dus het zou blogduisternis moeten zijn. Afijn, het was even rustig op onze blog. Daaraan is een einde gekomen. Niet dat ik nu weer iedere dag een stukje schrijf over onze reis. Nee, want het is geen reis meer, maar een vakantie in Griekenland. Van vakanties maak je normaal gesproken geen blog. Thuis in Dordrecht heb ik al een fotoboek gemaakt van de reis en ik zal ook nog een boek maken van de artikelen en de foto’s in de blog. Een hele klus, maar een mooi document om op terug te kijken denk ik. Korte verslagen van de afgelopen week of periode mogen jullie verwachten, met vermelding van wat we meemaakten. Ook af en toe een beschrijving van wat ik hier aantref. Stranden vol walRussen, ankerperikelen en ander ongerief. Maar eerst terug naar waar we in juli waren gebleven. Veel van onze lezers weten het al, maar het kan geen kwaad het nog eens vast te leggen als herinnering voor later. Mary was geopereerd op 1 juli. Dat ging buitengewoon goed. Brengen en halen in één dag. Bijzonder goede begeleiding van iets waar veel vrouwen (1 op 9!) mee te maken krijgen. We hebben ook nog het geluk dat het Albert Schweitzerziekenhuis samen met het Erasmus de beste Breast Clinic van Nederland heeft. Maar dan is het wachten op de behandeling. Dat moet besproken worden in een team en duurt even voor duidelijk is wat er precies nodig is. Dat geeft spanning, vooral omdat het ook nog om een chemokuur kan gaan. Gelukkig blijft Mary dat bespaard. Ze was er op tijd bij en de behandeling blijft “beperkt” tot operatie, hormoonpillen (5 jr) en 16 bestralingen. We komen met de schrik vrij al is de mentale belasting, naast de fysieke pijn, toch zo groot dat een uurtje of twee per dag bedrust noodzakelijk is. Dat blijkt vooral als Mary, opgewekt als altijd èn oppas oma is voor Zara en Amber en dan ook nog mee gaat naar Arnhem, waar ik Klaas Arie en Hiske help met het opknappen van hun nieuwe huis. Teveel doen in de situatie waarin Mary verkeert, is gewoon verkeerd. Daar leer je van. Nu achteraf, alweer een maand verder kunnen we stellen dat het herstel echt door zet. We hebben al weer heerlijk gezeild en vooral de kleine week die we doorbrachten in de Lichnosbaai bij Parga was heerlijk. Daar waren ook Erik en Henny Zindel met hun camper (en hun lieve hond Lizzy).

Elke morgen rond de boot zwemmen, ontbijten in de kuip, luieren op het strand, even zwemmen, een dutje op de boot, een glaasje bij de camper gevolgd door een overheerlijke maaltijd, bereid door het team Henny (planning, inkoop, logistiek) en Erik (Cobb, Schottelbraai, afwas) misten hun uitwerking niet op het herstel van Mary. We maakten al min of meer een afspraak om elkaar weer te treffen als we volgend jaar (ijs en weder dienende) rond de Peleponesos gaan.

Tussen de bedrijven door heb ik me bezig gehouden met het knippen en scheren van de boot. Die lag er perfect bij, weliswaar geholpen door Jaap de Leeuw, die het Saharazand van de boot heeft geboend. De boot had geen baard gelukkig, maar wel een sik van het lange wachten.

En weer veel pokken op de klapschroef en de boegschroef. Zo heb je wat te doen. Het motortje van de bijboot deed het ook weer prima, nadat ik er achter kwam hoe de verhouding van de mengsmering en de stand van de choke zodanig waren dat het ding weer als een zonnetje liep. Vandaag regent het in Lefkas. Gisteren heerlijk hier naar toe gezeild vanuit Paxos via Anti Paxos, met zijn betoverend mooie baai.

We zijn weer helemaal terug waar we waren. Happy to be back in Lefkas!(ook al regent het nu even....)