29 juni 2013 Blauw wak in Viveiro

Het is praktisch windstil als we om acht uur in de ochtend losmaken. Niet lang daarna zijn we uit de beschutting van de kust en zeilen met een mooie snelheid over het Kanaal. Van de meeste kanalen zie je de overkant. Van de meeste baaien ook. Vandaag is het anders. Na Quessant een eiland voor de kust van Bretagne krijgen twee dagen geen land meer te zien. Bij Quessant krijgen we de stroom goed mee en spoelen met 10 Knopen over de grond in een wilde stroomversnelling het "kanaal" uit en de "baai" in. De wind is niet noord zoals voorspeld, maar beter nog, noordwest 3 Bf. De golven blijven, maar het zeilt lekker. De temperatuur is nog altijd als in de koelschappen van AH. Dat is die nacht eigenlijk het enige wat tegenvalt. Je moet je goed inpakken. Wat dat betekent als je moet plassen met twee onderbroeken, een thermobroek en hemd, een spijkerbroek, een zeilbroek en zeiljas en een reddingsvest aan. Al die dingen zitten tussen jouw op dat moment zeer verlegen frommeltje en de urinaal, die ik voor dit soort gelegenheden graag gebruik. Daar komen nog twee hindernissen bij. Je bent een wat oudere man en als je blaas aankondigt dat ie leeg wil, moet je snel zijn. Extra handicap is de wild bewegende boot waarbij je al twee handen nodig hebt om überhaupt niet om te vallen. Je snapt dat een plasje doen zo een hele onderneming wordt. Het meest irritante is dat je al voelend onder je zeilpak niet meer weet of de stof omhoog moet van je Tshirt of hemd, of juist naar beneden omdat het een onderbroek of thermofleece is. Het is eigenlijk een kruising tussen een circusact en een fitness oefening, maar als je dan eindelijk kunt plassen is het altijd een hele opluchting. Mary heeft thermoskannen met koffie en heet water klaar voor de nacht. Ook nog koeken e.d. Dus elk uur bij het noteren van de posities in de kaart en het logboek trakteer ik mezelf op koffie, instant soep en andere lekkernijen. Waarnaa de blaas natuurlijk weer aan de beurt komt.... Het zeilen zelf is een genot. De wind trekt nachts aan naar 4 en af en toe 5 Bf en we jagen door de nacht onder een met miljoenen sterren bezette heldere hemel. Op vrijdag blijkt dat we de eerste 150 mijl gemiddeld 7 Knopen liepen. Daarna laat de wind het steeds meer afweten en moet de motor bij. Het is stil in deze zone in de Golf. De scheepvaart zit westelijker en maar enkele schepen doorkruisen dit gebied. Jachten zie je ook nauwelijks. Overdag is het wat gezelliger als we elkaar meer zien. We doen om de beurt af en toe een tukkie om de schade van de nacht in te halen. Ik heb de wacht tussen 24 en 04 uur. Mary tussen 04 en 06 en dan neem ik het weer over tot een uur of 10. De vrijdagnacht is pikkedonker. We zien werkelijk niets anders dan de plotter en de AIS signalen en het toplichtje van de SeaDrive II, die met ons opvaart. Als Mary om vier uur de wacht overneemt is er nog geen ochtendlicht en dat is om zes uur nog maar net zichtbaar. Ik ben trots op Mary, die toch maar twee uur in het pikkedonker de boot door de nacht stuurt, of eigenlijk de stuurautomaat controleert en navigatie bijhoudt. Eindelijk komt de kust dichterbij, op de plotter dan, want het is nog een heel eind. We worden vrolijk begroet door een groepje bruinvissen, die de boot als speelobject gebruiken. Nog maar een mijltje of 60! De SeaDrive zegt niet door te gaan naar A Coruna. Dat is nog 30 mijl extra. We besluiten bij elkaar te blijven en ook te kiezen voor Viveiro (spreek uit Bibero; past wel bij de temperatuur). De laatste twee uur is het weer lekker zeilen door de aantrekkende oostenwind.

Om 10.00 uur meren we af in de jachthaven van Viveiro. We maken wederzijds tekenen van overwinning naar de SeaDrive II. We hebben met deze zee ook onszelf overwonnen! Die dag blijft de zon ons weldadig verwarmen in een heus blauw wak. Op zee is het zwaar bewolkt, maar op land kan de zon de wolken oplossen. Dat gebeurt net boven de heuvels die ons scheiden van het koude zeewater. De korte broek kan aan. We bellen Hans van de Alegria dat we hier liggen en waarschijnlijk pas zondag doorgaan naar A Coruna. Daar ligt al enkele weken een vervelend lage druk gebiedje met veel wind voor de kust. Wij gaan het van dichterbij bekijken en rekenen op de juiste voorspellingen van Wetterzentrale en Passageweather. Die zeggen dat het dicht onder de kust meevalt. We halen wat slaap in, doen boodschappen en eten tapas in de zonovergoten kuip. De reis begint nu echt op vakantie te lijken.