16 oktober 2013 Achter thunderstorm aan naar Corfu

De locals hebben gelijk gekregen. Na een zeer onrustige nacht waarin we twee thunderstorms meemaken, die vlak langs Othonoi razen, besluiten we dit onrustige haventje te verlaten om, ook vanwege de dikke wind die donderdag wordt voorspeld, zo snel als mogelijk in de beschutting van Corfu te komen. We weten nu dat we een paar dagen geleden de dans zijn ontsprongen onderweg naar Crotone. Wat kan zo’n bui tekeer gaan! De wind nam die nacht in zeer korte tijd toe tot zeker 8 Bf. en het onweer was dermate dichtbij dat ik alle apparatuur losmaakte van de antennes. Bovendien stopten we alle gevoelige apparatuur, zoals telefoons, laptop, Ipad en marifoons in de oven. Berna vertelde mij dat de oven een soort kooi van Faraday is en de bliksem daar geen vat op heeft. Het gaat eigenlijk om de zeer hoge spanning waar deze apparaten niet tegen kunnen.

De boot lag gelukkig goed vast en de bliksem heeft geen schade aangericht, dus na een half uurtje benauwd kijken konden we weer naar bed. In de vroege morgen herhaalde dit tafereel zich als was het minder heftig. Ik heb een mooie panoramafoto van de wegtrekkende bui gemaakt. Wij gaan snel achter de bui aan voordat de volgende zich aandient, want er zijn in ons gebied thunderstorms actief! De eerste mijlen stond er nog veel deining van de bui voor ons. Na een uurtje varen kreeg de voorspelde zuidenwind van ca 12 Kn alsnog de overhand en ook het water werd rustiger. Desondanks lieten we de motor bij staan om maar zo snel mogelijk op beschut water te komen. Het water werd rustiger, maar de wind kwam nu uit het noordoosten. Pal tegen en geen beschutting dus, maar gelukkig ook geen sterke wind. Ik denk dat het een “neertje” in de wind is veroorzaakt door de bergen van Corfu. Aan de horizon doemen de bergen van Albanië op. Het lijkt wel of we aan de rand van de Alpen varen. Indrukwekkend. Ik hoop dat we als we om Corfu naar het zuiden draaien de windhoek gunstig is om alsnog te kunnen zeilen, maar dat is ijdele hoop. Om 15.00 uur draaien we het 1 mijl brede water tussen Albanië en Corfu in en een uurtje later maken we vast bij de dieselpomp in Gouvia Marina.

We zijn binnen! Geen eng weer gehad. Alleen enge voorspellingen. We maken even later in de grote haven (1000 boten) vast tussen een serie Bavaria’s. Er is zowaar een flink aantal boten bewoond door meestal oudere live a boards. We verwachten dat een deel van deze mensen eind deze maand vertrekt nog voordat de internationale vluchten op Corfu stoppen. De marinero geeft twee voorlijnen aan vanwege de voorspelde wind. Wij vallen na een paar glaasjes om, doen een hazenslaapje op de bank om dan alsnog een klein hapje te eten in één van de aan de haven gelegen restaurants. We zijn na ruim 3000 mijl en 75 afmeerplaatsen nu echt in Griekenland en zullen in de komende weken een winterplek moeten vinden voor de boot. Het seizoen is praktisch voorbij. We lopen nog in korte broek, ik soms met ontbloot bovenlijf, maar we snappen inmiddels wel waarom er nu bijna geen toeristen zijn. Uiteraard vanwege de scholen en het werk dat roept, maar ook omdat in dit deel van Europa de atmosfeer zeer onstuimig is. Toeristisch niet interessant dus. We gaan slapen en weten dat het vannacht opnieuw dik gaat waaien.