dinsdag 13 juni 2017

21-28mei 2017 Van Kerkyra via Sivota en Parga naar Preveza

We genieten opnieuw van Kerkyra. Het is de dag waarop de onafhankelijkheid van Engeland wordt gevierd. Corfu was tot 1853 nog Engels bezit als een soort Gibraltar in Griekenland. Om het feest kracht bij te zetten giert er een straaljager laag over de stad en vertoont een minutenlange show met donderend geweld. De volgende dag vertrekken we richting het zuiden. Zullen we Corfu nog zien dit jaar? Het is weer een motorkoersje en in bijna vlak water bereiken we de Mourtosbaai, waar we het anker laten vallen en gaan zwemmen. Voor het eerst dit jaar. Het water is verrassend lekker, een graadje of 20C. Als de wind nog even opspeelt kiezen we toch voor de kade van Sivota. Naast een groot motorjacht blijkt nog een muizengaatje, waarin we de “Blauwvoet” al achteruit varend en het anker vierend tegen de kade prikken. De schipper van de watertaxi roept: “You are a very good captain”. Mag ook wel als je al zo lang vaart vind ik, maar ik begrijp zijn opmerking. Er wordt door charterschippers vaak heel wat afgeklungelt en als je dan zo’n manoeuvre foutloos uitvoert ben je al gauw een goede stuurman en dito ankervrouw. We blijven twee nachtjes aan deze kade en aanschouwen het kadeleven, dan ‘s morgens nog erg stil is, maar al snel aanzwelt door drommen toeristen, die door de diverse restauranthouders worden gepraaid om toch vooral in hun restaurant te komen eten. Het geroezemoes bereikt rond een uur of tien in de avond een hoogtepunt als de drank een luidruchtige uitwerking op de gasten krijgt. Rond twaalf uur worden terrassen weer afgeruimd en wordt het op wat kattengejank na weer bladstil. Ook al omdat de zon na z’n dagelijkse en soms heel fraaie ondergang geen windmachine meer kan spelen.
We bezoeken nog een Caribisch aandoend strand inclusief luxe loungeplekken met uitzicht op de baai waar we zwommen vanaf onze boot. De volgende dag zien we bij de koffie iemand voorbijfietsen, die veel lijkt op Philip Elzerman, de oud hoofdredacteur van De Merwestein. Hij stopt bij een restaurant, ik roep hem na en ja hoor het is Philip. Even later zitten Philip en z’n vrouw Milou bij ons aan boord voor een borrel en nog weer later zitten we in een restaurant aan de haven sterke verhalen uit te wisselen. Geweldig!
Een rustige nacht later motoren heel voorzichtig tussen de eilandjes bij Sivota door op weg naar Parga. De wind gaat pas wat doen als we bij Parga willen ankeren. Dat gaat prima, maar na ons komen er nog een heleboel boten van minder ervaren schippers af en toe gevaarlijk dicht bij ons ankeren. Onbegrijpelijk dat verhuurders hun boten aan absoluut onbekwame schippers uitlenen. Gelukkig gaat het op het water allemaal wat langzamer, maar ongelukken kunnen bijna niet uitblijven. Na wat zwemmen, een middagdutje en een lekkere maaltijd aan boord, gaan we toch nog even passagieren in Parga. De watertaxi kost €5 pp retour en bespaart ons de moeite van het optuigen van ons eigen rubberbootje met bb motor. Aan de wal blijkt dat Ajax tegen Manchester speelt.
We pakken een drankje in een heel mooi hotel en strijken daarna nog neer op een terras met groot tv scherm en terras-heaters! Ja, het is fris voor de tijd van het jaar. De Grieken dragen nog jassen en truien. Ajax staat al met 0-2 achter als we de laatste taxi terug naar de boot nemen. Die nacht slapen we matig. Komt het door het mailbericht over de verwachte komst van ons 5e kleinkind (jongetje), het derde kind van Klaas en Hiske of misschien de zeedeining, die de baai in loopt?
Op 25 mei gaan we ankerop onderweg naar Preveza.
Al snel bouwen zich wolkenformaties op, die wijzen op het mogelijk ontstaan van een Thunderstorm. Na een uurtje begint de wind op te bouwen en kunnen we lekker zeilend verder. Zonder problemen varen we de gebaggerde geul naar Preveza en het Amvrakikos meer op. We meren af in de jachthaven en gaan passagieren.
Nog voor we de haven uit zijn zien we Rits en Marian, die hier even met de auto zijn. We spreken af om samen te lunchen en doen dat in een van de leukste straatjes van Preveza achter de boulevard.
Later die dag maken we een fenomeen mee dat we niet eerder zagen. Een roofvis joeg de kleine visjes in de haven zo heftig de stuipen op het lijf dat ze massaal boven water sprongen. Zo hoog boven water dat er wel een stuk of 20 op de betonnen steiger (ca. 1,5 m. boven water!) sprongen. Ik heb de wild spartelende en naar water happende beestjes maar allemaal netjes in het water teruggegooid. De roofvis was kennelijk al aan z’n trekken gekomen. We hebben nog een poosje geankerd achter Preveza, maar door de aanhoudend draaiende wind uit de buien boven de bergen op het vasteland zijn we weer ankerop gegaan terug naar Preveza. Daar zou een Jazz festival zijn, maar dat werd afgelast door de regen. De mooie podia bleven ongebruikt stil.

1 opmerking: