1 maart 2014 Een mix van werk, vrije tijd en inzichten

Het weer in de tweede helft van februari is sterk afwisselend. Dagen met herfstweer en dreigende luchten worden afgewisseld met heerlijk zonnige en warme dagen. Afhankelijk van het soort weer doen we dingen buiten of meer binnen. Tot de buiten activiteiten horen de fietstochtjes door de prachtige natuur, die al volop de lente aankondigt. Een mooie trip langs olijvenboomgaarden onderaan de voet van de heuvel brengt ons naar het strand aan de westzijde van het eiland. Mary durft even pootje te baden in het heldere water. Aan de rand van het strand staan 5 oude windmolens. Ondanks restauraties dreigen ze weer te vervallen. In Nederland wordt pas geld in een restauratie gestoken als er zekerheid is over het gebruik van het monument.

Een andere fietstocht brengt ons naar de overkant van de baai. De bermen staan volop in bloei en de bijenkasten in de boomgaard verraden de aanwezigheid van nijvere beestjes, die al weer honing maken. Uiteraard nog even gekeken bij de twee Venetiaanse forten, die de ingang van de baai beveiligden. In de Byzantijnse periode (395-1453 na Chr.) werd Lefkas (vanaf nu vervang ik de v uit de pilots door de f van de plaatsnaamborden) gedurende langere periodes “beïnvloed” (lees bezet) door Venetianen. Die bouwden niet alleen veel forten, maar lieten in Lefkas niet alleen het grondpatroon met z’n smalle straatjes maar ook veel privékerkjes achter.

Mary en ik kennen hier al aardig de weg, dus pakken we al wandelend in het plaatsje een glaasje in de viswinkel/annex bar, waar je bij elk glas een complete maaltijd aan tapashapjes krijgt. Lekker lunchen!

Op de mindere dagen slaan we aan het klussen. Ik plaats eindelijk (na lang wikken en wegen weet ik hoe ik het zal aanpakken) de scharnieren in het deksel van de koelkast. Het Corian aanrechtblad is losgekomen van de onderliggende koelkast. Met veel kunst en vliegwerk en twee lijmklemmen weet ik de boel weer te hechten. Wie de foto goed bekijkt ziet dat ik ook nog 8 sixpacks Heineken moest kopen om de lijm te kunnen klemmen. Ook dat nog! Maar Mary is blij, geen onhandig losse koelkastdeksel meer. Bij een slingerende zee heb ik een keer de stuurboord kuipbakdeksel gekraakt. Die is nu weer sterk door een aantal lagen glasvezel en polyester. Je kunt hier alles kopen, maar wel in grotere hoeveelheden. Daarom ook de steun achterop maar met glasvezel versterkt en eindelijk waterdicht afgesloten. De gever van de watertank repareren was simpeler. Nadat ik constateerde dat hiervoor een 8 polige zwakstroomkabel wordt gebruikt, vond ik snel het probleem in de meterkast. Het stekkertje was daar losgekomen. Ook weer ok. Als je nagaat dat we nu vrijwel onafgebroken alles aan boord gebruiken blijft de boot aardig in orde zo. Omdat het zo’n routine is geworden vergeet ik bijna te vermelden dat ik heel veel uren steek in het alsnog binnenhalen van sponsoren en fondsengeld voor Dordt in Stoom. Een beetje te veel uren volgens Mary, maar ik houd niet van opgeven.

Mary vermaakt zich steeds meer met het haakwerk. Ze maakt een veelkleurig dekentje voor Zara en Amber. Beetje afremmen kan hierbij geen kwaad, want haar nek is niet altijd blij met haakwerkjes. Mary heeft voor €2 een ultragroot T-shirt meegebracht uit het dorp. Dat wordt bevorderd tot UV filter voor onze dikke stootwil. Je ziet hier veel van dat soort toepassingen. De zon vreet alles op. Ik denk dat er nog een oud petje op moet om het geheel af te maken. Mary gaat nu ook twee keer per week naar een fitnessclubje met een aantal meiden uit de haven. Soms lijkt ze redelijk gesloopt, maar ik denk dat het op den duur beter is je lijf goed in conditie te houden. Dat doe ik zelf door af en toe met een paar lui mee te fietsen. Zij op “grote” fietsen, ik op m’n vouwfietsje. Ik kan het goed volgen, maar ga minder vaak dan ik zou willen omdat m’n benen meer hersteltijd vergen. Dan ga ik alleen een rondje om de lagune en maak weer een paar foto’s van de windmolens in de zon tegen de beschaduwde bergwand.

Tijdens de viering van het begin van de Carnaval wordt op straat op diverse plekken op vlees getrakteerd (waarschijnlijk omdat je vanaf de volgende dag een poosje geen vlees mag eten). We gaan met Jan en Elaine het stadje in en belanden in een Griekse tent, waar we na enkele glaasjes en bijpassende tapasgerechten aan het dansen gaan. Jan en een lokale Griekse maken er een show van. Op straat krijgen we nog wat vleessticks aangereikt en dat belonen we met het uit volle borst zingen van Molly Malone een Ierse shanty. Maandag 3 maart is Cleanday (reinigingsdag). De laatste dag waarop vis moet worden gegeten? We zijn uitgenodigd bij Neil en Mirca, een Engels-Grieks stel. Hij is mede organisator van de Round Levkas Race en woont hier in Lefkas. Deze week hebben zij en Jan en Elaine bij ons een Chinese Rijstafel verorberd. Mary heeft bij de Liddl (Aziatische week!) van alles ingeslagen en is een dag van tevoren alles gaan bereiden. De volgende dag kan ze alles rustig afmaken (twee pitjes op het gas en vier alu-bakjes opwarmen in de oven) en de tafel pico bello dekken.

Heerlijk gegeten! Iedereen was enthousiast over de kwaliteit van de maaltijd, maar het was ook heel gezellig. Mirca vertelt hoe ze op een dag ontdekte dat Neil op het internet contact onderhield met andere vrouwen. Ze deed zich, via haar eigen laptop, voor als iemand die interesse had in Neil. Ze zou mee gaan zeilen. Op de vraag wat z’n vrouw daarvan vond antwoordde Neil dat zij dat niet hoefde te weten. Uiteindelijk heeft ze vertelt dat zij zelf die vrouw was…! Ze zijn nog altijd bij elkaar, maar Neil moet het vaak horen. Mirca vraagt onomwonden wat de andere vrouwen zouden doen en er ontstaat een levendige discussie. De moraal is veel lachen samen, heel veel humor en niet alles zo serieus nemen, maar wel openhartig zijn als je iets dwars zit en NIET denken voor de ander. Elaine (tweede vrouw van Jan) huldigt de stelling dat niemand perfect kan zijn. Jan is, geboren in Newcastle (dat zegt kennelijk genoeg), heel af en toe stomdronken en vervelend. Maar ze houdt heel veel van de overige 98% van Jan. Toevallig heb ik niet zo lang geleden (via Jaap en Suzan) kennis gemaakt met de 4 inzichten van de Tolteken (uit de buurt van de Azteken ja). Dat zijn: 1. Wees onberispelijk in je woorden (dus niet schelden, kwaadspreken of roddelen); 2. Trek je nooit iets persoonlijk aan (scheelt een hoop emotionele energie); 3. Ga nooit uit van veronderstellingen (hieruit ontstaan de meeste misverstanden); 4. Doe altijd je best (niet minder en niet meer, dan hoef je jezelf niets te verwijten). Dit zijn universele wijsheden, maar wel aardig om het zo op een rijtje te zien.

Van het thuisfront wisselende berichten. Klaas en Hiske zijn op huizenjacht in Arnhem en omgeving. Spannende tijden! Matthijs heeft binnen een jaar z’n tweede studievriend verloren. Hij is er kapot van. Moeilijk om te verteren en natuurlijk krijgt hij er weer een beetje eelt van op z’n ziel, maar op zo’n moment wil je eigenlijk even bij hem zijn. Marleen en Nick hebben een punt bereikt waarop ze ingrijpende keuzes maken en mogelijk uit elkaar gaan. Lastig om dat op deze afstand te moeten ervaren, maar we hebben regelmatig contact en wensen beiden veel sterkte in deze ongetwijfeld moeilijke periode. Om af te sluiten nog wat opbeurende berichtjes. M’n broer Goos in Australië is vandaag 73 geworden. Ik heb gebeld en was weer verbaasd dat je zo vanaf je bootje een perfecte verbinding hebt. Zus Elsa komt in april een dag of 10 meevaren hier in de Ionische Zee. Vorig jaar kreeg ze een pacemaker. Ik mailde haar dat ze het enige andere gezinslid is in Europa, ze een verzetje kan gebruiken en ze dus vooral onze aanwezigheid hier moet benutten. Mooi toch? Nog een laatste bericht. Op Kefalonia, recent getroffen door een aardbeving, rommelt het nog steeds. Zelfs wij voelen hier af en toe de boot deinen terwijl er geen wind is of een passerende boot. Laten we hopen dat de bodem zich snel aanpast aan de nieuwe ligging van de aardplaten.