8 maart 2014 Regenlief en -leed

Het is ondanks de mooie dagen in februari nog altijd regenseizoen. s’ Nachts wordt ik wakker als de regen op het dek klettert. Ik droom dat er een deur hard dichtslaat, maar het is een nabije onweersklap. Het geluid van de wind zwelt aan als een trein die uit de heuvels naar beneden dendert. De wind geselt het want en wiegt de boot. De regen is een symfonie met een oneindige variatie aan geluiden. Monotoon getik op het dek van gestaag vallende regen, onregelmatig onderbroken door uit het want vallende, als steentjes op het dek ketsende dikke waterdruppels, wordt afgewisseld met roffelende pijpenstelenregens, die in Decibellen worden overtroffen door het oorverdovende gekletter van vrachtwagenladingen regenwater op het dek, waarbij het geluid van de regen nauwelijks onder doet voor dat van het door zwaartekracht en wind geteisterde wegstromende water. Ik geniet van het geluid van de regen op de buiskap en kuiptent en omdat onze boot ook aan dek nergens een lek vertoont. Het tentgeluid brengt m’n gedachten op het kamperen met m’n ouders op Terschelling, nog voor de tijd van de kampeerterreinen. Ik lag op een legerluchtbed in een legerslaapzak van een soort paardenhaar en genoot toen al van het geluid van de regen op het tentdoek, wetend dat m’n vader een greppeltje rond de tent had gemaakt om overtollig regenwater af te voeren. Binnen bleef het droog, desondanks ging hij ’s nachts de regen in om de scheerlijnen te controleren. Het hoorde bij de ontberingen van het primitieve kamperen. Ik denk ook aan de keer dat ik voor het eerst naar buiten mocht na zes maanden bedlegerigheid met één been in het gips en het ander aan een gewicht van twaalf kilo. Ik zat ik een rolstoel en snoof zoveel frisse buitenlucht op dat het leek alsof ik aan de snuif was. Het begon te regenen. Ik wilde niet naar binnen en liefst zo lang mogelijk blijven genieten van de regen. Regen is, met al z’n nattigheid, een instrument om ons meer te laten genieten van de andere klimaatfenomenen zoals de zon of de droogte. Jammer dat weinig mensen kunnen genieten van regen.

En dan te weten dat heel veel, zelfs steeds meer, delen van de wereld nauwelijks regen kennen. Regen heeft natuurlijk ook een andere kant. Zware regenval kan kalme beekjes veranderen in woest kolkende en alles verzwelgende rivieren. Straten komen blank te staan, pannetjes onder lekke daken lopen vol. Een fietser wordt zeiknat van een door een plas rijdende passerende vrachtwagen. Stromende regen, striemende regen, plensregen, dreigende regen. We hebben veel negatieve toevoegingen bij het woord regen. Ik heb gelukkig ook andere. Al mijmerend val ik weer in slaap.