1 november 2013 Kerstliedjes en Gennaker tuigen

Vanmorgen het fietsje gepakt en brood gehaald na een rondje rond het meer. Mary wilde haar benen nog wat rust geven en misschien wel even zonder mij alvast wat oefenen met de kerstliedjes die we nu zingen. Kerstliedjes? Ja, we zitten samen op een koortje dat oefent voor een uitvoering in december. Dan zijn we er niet, maar we willen best onze stemmen nog een beetje soepel houden. Ze zijn blij met ons want het zijn allemaal gelegenheidszangers en wij hebben (ja dankzij of ondanks de Jantjes ook ik) getrainde stemmen…. De dirigente is een leuke jonge Engelse meid met knalrood haar en conservatorium. Waar het aan ligt weet ik niet, maar ze doet het leuk.

Dit plaatje hoort bij morgen, maar siert deze dag vast op met een deel van de wedstrijdboten voor Levkas. Ik mis m’n krantje na zoveel maanden verstoken te zijn geweest van het wereldnieuws. Zelfs het belangrijke feit dat de VN zich bemoeit met “ons” Sinterklaasfeest krijgen wij slechts te horen via de sms’jes en Facebook. Mary heeft een digitaal abonnement op de Volkskrant genomen, zodat ik na 5 maanden weer wat van het wereldfront kan lezen. Kleine verrassing: er is niks veranderd! Nog steeds dezelfde economische rampjes en politieke spelletjes. Voor ons is nu even belangrijk dat we besloten hebben in te gaan op het verzoek om mee te doen aan de Round Levkas Race! Ik ben blij dat Mary mij dit gunt en dat ze het aandurft. Het betekent dat ze weer wat vertrouwen heeft teruggewonnen. Het lichte weer zal ook meespelen. Er is niet veel wind voorspeld. Nu nog zien wat er van het zelfvertrouwen over is na 45 mijl zeilen rond Levkas. Een deel daarvan gaat door onbekend gebied in het donker, want om 18.00 uur gaat het grote licht uit. Om het nog spannender te maken probeer ik vandaag uit hoe de gennaker moet worden getuigd. Die hebben we er nog niet op gehad en in een wedstrijd met twee man bemanning moet je goed voorbereid zijn. Die avond eten we in een restaurant, waar een breefing zal worden gegeven van de wedstrijd. Ik kan nog altijd nee zeggen. Het eten is prima, maar van een breefing merk ik niets. Kijk, dat is bij de ZD&O wel anders. Ik praat daarom maar even bij met Neil McRobert, de man die deze race jaren geleden opstartte. Hij vertelt wat over de wedstrijd en vraagt ook welke zeilen ik heb. Ik moet nieuwe zeilen kopen roept hij als hij hoort dat wij nog met de originele, dus 9 jaar oude zeilen varen. Mijn antwoord is dat ik gewend ben met oudere zeilen te varen.