10 februari 2014 Afwisselend bestaan

Ons zeilersbestaan wordt gekenmerkt door een grote mate van afwisseling. Dat wordt bepaald door de verschillende weersomstandigheden tijdens het varen, de afwisselende landschappen en natuurlijk de steeds weer andere havens, havenmeesters, buren, kassières en kroegbazen. In de wintermaanden blijf je op één plaats met de boot, maar de afwisseling blijft, al is die van een andere aard. Dan heb ik het niet over de aardbevingen op het 30 kilometer verder gelegen eiland Kefalonia, waar we hier (in de boot althans) niets van merkten. Die zijn namelijk eerder regel dan uitzondering in deze regio. Heel triest voor zo’n eiland om al weer zo’n verwoestende beving te moeten meemaken. In 1953 was het daar nog een graadje erger, toen gingen vrijwel alle huizen plat. Griekenland ligt op meerdere aardplaten, die af en toe bewegen. In Levkas komen twee van die breukzones samen. Nog een geluk dat er nu geen doden zijn te betreuren. De nieuwe huizen moeten een betonnen casco hebben, de oude hebben stenen tot de eerste verdieping en daarboven is het houtskeletbouw afgezet met golfplaat.

Dit voorjaar gaan we zeker nog naar Kefalonia. Ben benieuwd hoe het er daar over een paar maanden uitziet. Nee, de afwisseling wordt uiteraard nog altijd vooral bepaald door het weer. We hebben al twee dikke onweersbuien gehad. Geen thunderstorms met veel wind, maar wel veel gedonder en kletterende regen. Er zijn in deze maanden perioden met regen, soms 24 uur lang heel veel regen. Alles staat blank, het water in de bergbeekjes buldert naar zee. Soms is het buiig weer, waarbij je de kans krijgt even naar het bakkertje in het dorpje te gaan of op de fiets te springen gauw heen en weer naar de supermarkt.

Eén of twee keer per week is er een bijna zomerse dag, waarop de zon al weer ongenadig heet kan zijn. De kuiptent ritsen we weg, we poetsen het Saharazand van de boot en ik zet in korte broek en ontbloot bovenlijf stukje bij beetje de boot in de was.Mary geniet van de zonnewarmte.

‘s Avonds gaat de tent er weer op, want als de zon achter de heuvels verdwijnt, is het meteen koud. Dan gaat de heater aan. Die maakt wel wat herrie, maar de stroom is al betaald en niemand klaagt over gebrek aan capaciteit van het stroomnet. De dieselkachel gaat s’morgens een poosje aan. Die stookt in korte tijd de boot behaaglijk warm. Een uurtje later is de douche weer droog en de condens op de aluminium raamlijsten verdwenen. Op zo’n mooie dag gaan we lekker fietsen.

De ene keer een rondje rond de lagune, de andere keer een stukje verder het eiland op. Deze week eerst heerlijk gefietst tussen de olijf- en sinaasappelboomgaarden in de buurt van Lygia, waar we een onverwachte ontmoeting hadden met een kudde schapen en een boertje die z’n overtollige hout verstookte. We genoten ook vandaag weer van de prachtige vergezichten vanaf de heuvels, die in het kader van de fitness natuurlijk eerst, alsof het de Tourmalet zelf is, bedwongen moeten worden. We vinden onderweg geen plek voor een glaasje sap. Alles is dicht. Sinaasappels zijn hier wel in overvloed. Op het groentemarktje bij de haven kocht ik deze week een zak met 40 mooie sinaasappels voor €4. Elke morgen vers sap. Ook van bloedsinaasappels, die volgens Mary, die het opzocht op internet, supergezond zijn als de kou er over is geweest. Gelukkig niet de Vorst, die heeft het al druk genoeg. Vandaag belanden we na ons fietsrondje in het Piratescafé aan de stadskade van Levkas.

Met uitzicht op de winterstalling van de zomerschepen op een schiereilandje midden in het Natura 2000 gebied.

Afwisseling krijgen we ook door het ons zelf opgelegde dagprogramma: Ontbijten, Nederland beweegt, krantje downloaden (aan lezen kom ik overigens amper toe), beetje huishouden, klussen (luchthapper gereviseerd, oliefilters vervangen, waaier van waterpomp gecontroleerd, etc), boodschappen doen, eten en drinken. Drinken kan ook heel afwisselend zijn. Zo hebben we Jan en Elaine gevraagd om bij ons te komen eten toen ze net hier aankwamen. Er gingen twee flessen witte wijn doorheen. Mary dronk rode wijn en ik bier. Dat tafereel herhaalde zich afgelopen week aan boord van de Michy. Elaine had gekookt en ook nog Tony en Dyana en Lou uitgenodigd voor de maaltijd. Het werd een heel gezellige avond. Tony en Dy varen al 20 jaar op een catamaran van een rijke eigenaar, die slechts enkele weken per jaar aan boord is. Als echte Engelsman kan hij urenlang sterke verhalen vertellen. Hij laat ook foto’s zien van de grote vissen die hij ving tijdens z’n reizen tussen the Med and the Carib. Later die avond werd het geluidsniveau nog wat opgevoerd toen Jan en ik luidkeels Dublin’s Fair City zongen. Volgende week is de eerste repetitie van het shantiekoortje van Lefkada! Rosa heeft bladmuziek van Cees van der Pijl gekregen en dat gaan we uitproberen. Na al die herrie is er ter afwisseling ook stilte. Het is vaak helemaal windstil en je hoort dan ook werkelijk niets. Tijdens een wandeling door Levkas is het soms opvallend stil. Heel veel winkels en horecabedrijven zijn gesloten. Het is off season. Geen handel. Waar de uitbaters zijn en waar ze dan nu van leven is mij een raadsel. Misschien zijn ze allemaal naar dat Italiaanse dorp, waar ongetwijfeld alle La Venezia-uitbaters 6 maanden per jaar uitrusten van het ijs verkopen. Gelukkig is Levkas de hoofdplaats van het eiland en als ik er s’morgens een broodje haal is het op straat gezellig druk en sta ik bij de bakker in de rij. Afwisseling dus.

Om af en toe ook eens een ander hoofd te zien dan dat van je geliefde, onderhouden we de broodnodige sociale contacten en zitten bijna elke dag wel even op het internet via de Wifi van een of andere kroeg. Mary heeft contacten via het Wordfeuten en Facebook. Zo weten we nu ook dat broer Henri weer een boot heeft gekocht in St Maarten. Ik onderhoud de contacten met het thuisfront via de mailbox en door het werken aan de sponsorwerving voor Dordt in Stoom. Om minder afhankelijk te zijn van de nog altijd matige Wifiverbindingen vandaag maar weer eens informatie ingewonnen bij de lokale provider Cosmote over een goede internetverbinding met een dongel. De Europadekking van KPN werkt overigens goed, maar kost wel wat. Af en toe hebben we even een facetime contact met kinderen en kleinkinderen. Met zo’n dongel kan dat vaker en straks ook in baaitjes (hopen we). Sociale contacten ter plaatse worden onderhouden door deelname aan de Levkas Singers en over een week ga ik meedoen met de live-a-board shantiezanggroep. Daarnaast is er serieus veel afwisseling in ons taalgebruik doordat we om beurten Engels, Duits of Frans praten tijdens de Skippers Friday of bij de regelmatige ontmoetingen op de steiger, op straat of de kroeg. Mary heeft zich weer laten zien bij het “naaikransje”, waar ze haar haakwerkjes toont en ongevraagd op de hoogte wordt gebracht van de live-a-boards roddels. Ze gaat beginnen met fitness samen met Vanessa van de catamaran verderop de steiger. Afwisseling wordt ook nog veroorzaakt door de berichten van het thuisfront. Niet alleen leuke filmpjes van de kleinkinderen, maar ook sms’jes over de komst van André en Annette in juni. Ze huren zelf een boot en gaan in de herhaling. Ze waren hier al in 1983 als jong stel bij André’s ouders aan boord van een huurboot. Je snapt het leven is vol afwisseling en we komen zo de winter wel door……….Hoewel? Zonder dat heerlijke zeilen of zwemmen in een zonovergoten baaitje lijkt het toch wel erg op het “gewone” leven. Hoe afwisselend is dat dan? Hoeveel routine zit daar in? Elk nadeel heb z’n voordeel: kennelijk heb ik nu wel de tijd om hier af en toe eens bij stil te staan.