23 september 2013 Van Mallorca naar Sardinië

20 september 2013 Voor anker in het zwembad Gisteren de kant op gegaan met de rubberboot. We roeien omdat het ophangen van de buitenboordmotor voor zo’n klein eindje te veel gedoe is. Aan wal ervaren we de prettige sfeer van dit mooie havenplaatsje. We lopen wat en pakken een terrasje met Wifi, bier en tapas. De volgorde van belang is een teken van deze tijd. Ik kan er wat weerberichten oppikken en Mary doet de chats. Terug op de boot maakt Jaap een heerlijke maaltijd. We genieten nog lang van deze bijzondere plek. Op de ochtend van de 20e gaan we los van de boei en weer het zeegaatje uit dat het midden houdt tussen een kleine fjord en een baai.Mary en ik zwemmen naar de kant met onze snorkels en zwemvliezen. Daar bij de rotsten zijn weer veel vissen. Voor de zekerheid heb ik een stuk stokbrood meegebracht om ze aan te lokken. Dat lukt goed. Na een einde middag borrel met tapashapjes gaan we weer ankerop en varen langs de kaap (met zo te zien een gigantische grot of tunnel) naar Cabo de Pera, waar het plaatje Ratjada een goede plek is voor een nachtje rust voor de oversteek naar Menorca. We meren de boot zonder assistentie van een havenmeester af met de kont naar de kade, naast een Duitser. Naast ons meert even later nog een Fransman af. Niet lang daarna komt de vriendelijke en naast het Spaans ook nog Frans en Engels sprekende havenmeester alsnog. We mogen blijven liggen en hij is heel simpel met de paperassen. Die avond gaan we de kant op en vallen met onze neus in de boter. In de kroeg Sa Fonda 74 (opgericht in 1947) nemen we tapashapjes en wat te drinken. Ik lees in de kaart dat ze hier regelmatig goede bands laten optreden. We krijgen uitstekend te eten en kunnen volstaan met de tapas/voorgerechtjes. De bediening spreekt ons consequent in het Duits aan en wij proberen maar steeds consequent in het Spaans te bestellen. Om 21.00 uur blijkt er inderdaad een band te gaan spelen en wij zitten op de voorste rij. Ze coveren op uitstekende wijze jazz en blusnummers en we raken onder de indruk van hun solopartijen. Als we wat later over de zeer druk bevolkte boulevard lopen valt pas goed op hoe veel Duitsers hier zijn. De gedachte dringt zich op dat ze uiteindelijk toch, zij het zonder tanks, de oorlog hebben gewonnen. Het bezettingsleger bestaat uit duizenden Duitse toeristen. De voertaal is Duits. 21 september 2013 Geen 45 maar 235 mijl varen We vertrekken op tijd want we willen naar Menorca dat zo’n 40 mijl verder ligt. Mahon ligt dan nog 5 mijl om de hoek. De wind staat nog altijd in de noordhoek en we lopen er mooi doorheen, hoewel de wind en stroom haaks op elkaar staan en een korte golfslag veroorzaken. Ik heb het natuurlijk weer over het kaapeffect. Mary vraagt op een gegeven moment of we niet meteen door moeten naar Sardinië. Ik ben er meteen voor, maar vraag toch eerst of we het zeker weten. Hebben we genoeg eten, brandstof en water bij ons. Het antwoord is ja. We hebben genoeg voedsel. Mary heeft enkele goed gevulde voorraaddozen en blikken. In de watertanks zit nog 135 liter water en de brandstoftank is nog vol genoeg om desnoods de hele afstand van 235 mijl te motoren. Gelet op de goede wind kunnen we in elk geval deze dag nog flink zeilend mijlen maken. Dus gaan we. De eerste 50 mijl is het nog klotswater omdat we echt uit de invloed van Mallorca en later Menorca moten komen voordat het water wat vriendelijker wordt. Mary vraagt zich af waarom ze ja heeft gezegd, maar gelukkig zwakt de wind vanaf een uur of negen in de avond wat af en kunnen we ons wat relaxter bewegen. We genieten van een lekkere maaltijd en even later van een mooie zonsondergang op volle zee. We trekken alle drie een lange broek aan en een fleecetrui, want het wordt snel kouder. Voor het om 21.15 uur helemaal donker is leggen we het eerste rif in het grootzeil. Mary gaat naar kooi met een beetje pijn in haar buik. Jaap en ik genieten intens van de heldere sterrenhemel met miljoenen sterren in een heuse melkweg. Als de maan op is ga ik ook even maffen tot mijn wacht om 24.00 uur begint. Jaap roept mij kort daarna omdat er een passagiersschip op een kruisende koers ligt. Het is lastig de navigatielichten te onderscheiden tussen al die feestverlichting, maar we komen er uit en het schip passeert schuift op 2 mijl voor ons langs de nacht in. Jaap komt om 03.00 uur weer aan dek en ik los hem dan weer om 05.00 uur af. De wind blijft steeds variëren tussen 7 en 19 Knopen Noord/NoordOost. Dat betekent dat de motor af en toe bij moet om de gang er in te houden en ook de accu’s te vullen. Overdag kunnen de zonnepanelen de stuurautomaat en alle andere instrumenten qua energieconsumptie overigens redelijk bijhouden. ‘sMorgens rond 08.00 uur komt Mary weer aan dek. Die heeft lekker geslapen en is blij dat we lekker vooruit komen. Dat is nog best relatief als je je bootje tergend langzaam over de kaart ziet schuiven. De 22e september beloofd een mooie dag te worden. De bimini, die we gisteren weghaalden, kan er weer op. De wind zakt geleidelijk verder in en ik hoop maar dat die niet nu al naar het oosten draait. Dat gebeurt niet. Het water wordt steeds vlakker en omdat we iets in de schroef hoorden slaan besluit ik die te inspecteren. Dat geeft nog best een speciaal gevoel zo midden op zee. Het is hier 3 kilometer diep en de kust is nog zo’n 60 mijl ver. Het oerinstinct wordt bedwongen. Ik zie niets onregelmatigs aan de schroef in het helderblauwe water. Even later gaan ook Jaap en Mary te water. Het is genieten. Als we verder varen worden we getrakteerd op nog twee kadootjes. Eerst zien we een zeeschildpad. Het beestje duikt niet weg en laat zich goed fotograferen. Nog wat later spot ik een groep dolfijnen. We varen er rustig op af. Jaap is compleet verrukt (raar woord eigenlijk) als de beesten rond de neus van de boot dartelen. Mary maakt werkelijk fantastische opnames met de Ipad. De dolfijnen lijken in de lucht te zweven door het heldere blauwe water. Dit is GENIETEN met hoofdletters. Om de beurt doen we nog een kleine siësta en dan maar rustig doormotoren in de naar zuid draaiende wind.